به گزارش ایسنا به نقل از دیجیتال ترندز، یکی از چالش‌های عمده‌ای که پزشکان با آن روبرو هستند، سالم ماندن عضو پیوندی تا زمان قرار گیری در بدن فرد دریافت کننده است.
عضو اهدایی پس از جدا شدن از بدن فرد اهدا کننده ممکن است به دلیل کمبود اکسیژن آسیب ببیند و همچنین نمی‌توان درباره درستی فرآیند منجمد سازی اندام‌ها اطمینان 100 درصدی داشت.
در یک آمار تکان دهنده آمده است که 60 درصد از قلب‌ها و ریه‌هایی که سالانه اهدا می‌شوند، به همین دلایل مذکور غیرقابل استفاده شده و دور انداخته می‌شوند.
به همین خاطر دانشمندان در دانشگاه کارنگی ملون، دانشگاه کلمسون و دانشگاه مینه سوتا – با همکاری یک شرکت آزمایش فناوری‌های بیوتکنولوژی موفق به دستیابی به یک روش جدید شدند که می‌تواند در فرآیند انجماد اعمال شود.
در این روش جدید اندام های منجمد شده به سرعت مجددا گرم شده تا آسیبی به آنها وارد نشود.
نوید منوچهر آبادی محقق فوق دکترا در دانشگاه کارنگی ملون که در این پژوهش جدید همکاری داشته اظهار کرد: این تکنیک جدید که توسط من و همکارانم انجام شده تکنیک "گرمایش نانویی" نام دارد. در این روش جدید مواد شیمیایی منجمد که با نانوذرات اکسید آهن ترکیب شده و با سیلیکون پوشش داده شده‌اند، در دریچه‌های قلب و رگ‌های خونی خوک تزریق شده و در محلول نیتروژن مایع در دمای منفی 160 درجه سانتی‌گراد نگهداری شدند.
برای فرآیند ذوب، نمونه در داخل یک سیم پیچ الکترومغناطیسی که برای تولید میدان مغناطیسی متناوب طراحی شده بود قرار گرفت. در نتیجه ذرات به سرعت به حرکت درآمده و به طور یکنواخت در درجه 100 تا 200 درجه سانتی گراد در هر دقیقه گرم شدند. این فرآیند گرم شدن چیزی در حدود 10 تا 100 برابر سریع‌تر از روش‌های پیشین است.
منوچهر آبادی در ادامه افزود: ما با موفقیت توانستیم ذرات اکسید آهن را پس از گرم شدن از روی نمونه پاک کنیم. با این حال قبل از اینکه این روش جدید بر روی بیماران انجام گیرد نیازمند انجام آزمایش‌های بیشتر برای حصول اطمینان از این روش هستیم.
اگرچه این روش هنوز در مراحل اولیه قرار دارد اما در صورت فراگیر شدن، می‌تواند تاثیر زیادی در دنیای پزشکی داشته باشد چرا که براساس برآوردهای اخیر، اگر فقط نیمی از تمام اندام‌هایی که سالانه از بین می‌روند را بتوان مورد استفاده قرار داد، دیگر کسی برای انجام عمل پیوند در لیست عمل پیوند نخواهد ماند.
منوچهرآبادی خاطر نشان کرد که این روش بسیار موثر واقع خواهد شد و روزی محققان خواهند توانست با استفاده از آن، اندام‌های بزرگتری مانند کبد و کلیه را به انسانها پیوند بزنند.
منبع: