به گزارش سرویس علمی ایسنا، پودرهای اثر انگشت‌گیری هنوز ابزارهای صف اول برای بازرسی به شمار می‌روند اما برخی از اثر انگشت‌ها بجای چربی، بقایایی از اسیدآمینه‌ها یا سایر ترکیبات را بجا می‌گذارند که پودر تشخیص به آن‌ها نمی‌چسبد.
بخار فوق چسبناک یا مواد شیمایی بطور گسترده‌ای در زمان ناموفق بودن روش شناسایی اثرانگشت با پودر استفاده می‌شوند، اما این روش‌ها زمانبر بوده یا معمولا نیازمند بررسی جسم در آزمایشگاه هستند که این کار همیشه امکان‌پذیر نیست.
محققان از بلورهای چارچوب فلزی آلی (MOF) استفاده کردند که وقتی توسط یک قطره مایع به سطح اعمال می‌شوند، بسرعت به بقایای اثرانگشت از جمله پروتئین‌ها، پپتیدها، اسیدهای چرب و نمک‌ها می‌چسبند. طی حدود 30 ثانیه، این امر منجر به یک پوشش فوق نازک می‌شود که نسخه یکسانی از اثر انگشت بوده و در زیر نور فرابنفش می‌درخشد. همچنین می‌توان با تغییر دادن شیمی مایع حلال، رنگهای متفاوت اثرانگشت را بدست آورد.
به گفته محققان، از آنجایی که این آزمایش در محل انجام می‌شود، می‌توان از یک دستگاه دیجیتالی در محل جرم برای ثبت تصاویر اثرانگشت‌های درخشان استفاده کرد که بطور بلادرنگ وارد پایگاه داده می‌شوند. از آنجایی که این رویکرد در سطح مولکولی انجام می‌شود، بسیار دقیقتر بوده و خطر آسیب رساندن به اثر انگشت کاهش می‌یابد.
محققان CSIRO با آزمایش موفق این رویکرد بر روی سطوح غیرمتخلخلی مانند پنجره یا لیوان، لبه‌های فلزی و پریز برق پلاستیکی اظهار کردند که این روش دارای مزایای بسیار بیشتری برای تیمهای پزشکی قانونی است. این مزایا شامل سرعت آشکارسازی اثرانگشت، درخشش آن‌ها در زیر نور فرابنفش، عدم تولید هیچگونه پودر یا بخاری در زمان بررسی و هزینه پائین بلورهای MOF است.
محققان معتقدند این روش علاوه بر انگشت‌نگاری می‌تواند کاربردهای دیگری در سایر زمینه‌ها از جمله تولید دستگاههای بیوشیمایی و انتقال دارو داشته باشد. اما در حال حاضر جنبه پزشکی قانونی آن پیگیری شده و محققان به دنبال شرکایی برای اعمال این روش هستند.
این یافته‌ها در مجله Advanced Materials منتشر شده است.
منبع