به گزارش سرویس فناوری ایسنا، محققان دانشگاه سان‌دیه‌گو کالیفرنیا (USCD) به سرپرستی میکائیل هلر، پروفسور مهندسی نانو در دانشگاه سان‌دیه‌گو کالیفرنیا، موفق به ساخت تراشه الکترونیکی شدند که با ایجاد میدان الکتریکی، نانوذرات موجود در خون را بهتر از روش‌های قبل جدا می‌کند. این گروه یافته‌های خود را در مجله Small به چاپ رساندند.
هلر در توضیحات خود به خبرگزاری دانشگاه سان‌دی‌گو بیان کرد که کشف روشی برای حذف نانوذرات از پلاسمای خون به منظور مطالعه ساختار سطح پلاسمای خون، امری ضروری است.
وی همچنین افزود: «ما به دنبال روشی سریع و آسان برای حذف نانوذرات از پلاسمای خون بودیم تا بتوانیم سطوح آن‌ها را مطالعه کنیم. این کار برای طراحی بهتر آن‌ها جهت عملکرد بهتر در خون انجام خواهد شد.»
با توجه به تحقیقات خاویار تادوو از موسسه کروی (Institut Curie)، نانوذرات، ذراتی هستند که هزار برابر از قطر موی انسان کوچک‌ترند و اغلب به خاطر داشتن چگالی کم و ابعاد کوچک به سختی از پلاسمای خون جدا می‌شوند.
نانوذرات در بعضی مواقع برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی توسط روش‌های پیچیده دارورسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
فناوری که برای جداسازی نانوذرات از پلاسمای خون استفاده می‌شود یک تراشه الکتریکی به اندازه یک سکه است که از تعداد بی‌شماری الکترود ساخته شده است. این الکترودها میدان الکتریکی نوسانی تولید می‌کنند. به دلیل این که خواص ماده‌ای بین نانوذرات و الکترودهای موجود در تراشه متفاوت است، نانوذرات از پلاسما جدا می‌شوند. بنابراین، وقتی میدان الکتریکی نوسان می‌کند، نانوذرات به سمت الکترودها جذب می‌شوند.
سانتوش کساری ، پروفسور علوم اعصاب دانشکده پزشکی دانشگاه سان‌دیه‌گو کالیفرنیا و یکی از محققان گروه، در بیانیه‌ای اظهار داشت: «فناوری جداسازی نانوذرات می‌تواند در کلینیک‌ها برای تشخیص سازگاری مواد شیمیایی موجود در خون بیمار با نانوذرات دارویی مورد استفاده قرار بگیرد.»
ایبسان تاکید کرد که این فناوری نیاز به اضافه کردن هیچ ماده جایگزینی در نمونه‌های پلاسما ندارد.
کیت نیوکامر، دانشجوی رشته مهندسی نانو در کالج ایلنور روزولت (Eleanor Roosevelt College)، بیان کرد: «این فناوری بسیار کاربردی است چرا که برخی از نانوذرات بعد از انجام فعالیتشان در کبد باقی می‌مانند.»
وی افزود: «در حالی که بسیاری از نانوذرات به هدف خود که سلول‌های سرطانی و یا باکتری‌های خطرناک است می‌رسند، بسیاری دیگر در کبد باقی می‌مانند.»
منبع: