به گزارش سرویس علمی ایسنا، این پروتئین تولید‌شده برای بازیابی بینایی در سلول‌های شبکیه کار گذاشته می‌شود.
بیماری دژنراسیون ماکولای مرتبط با سن (Retinitis pigmentosa) و دیابت، سلول‌های حساس به نور چشم را نابود می‌کنند.
درمان‌های پیشین با استفاده از شیوه‌های دارویی و درمان جایگزینی ژنی، یا هر دو، به دنبال کاهش‌دادن یا متوقف‌کردن این بیماری‌ها پیش از پیشرفت آنها به سمت نابینایی کامل بوده‌اند؛ با این حال، نتایج ضد و نقیض بوده زیرا این درمان‌ها به دلیل فقدان حساسیت به نور و پس‌زنی فیزیولوژیکی آنها توسط بدن، در بازیابی کامل بینایی عملکرد ضعیفی داشته‌اند.
رویکرد درمانی جدید، نویددهنده بازگرداندن بینایی است؛ زیرا پروتئین‌های حساس به نور در درون سلول‌های نابودنشده عمق شبکیه کاشته می‌شوند؛ این پروتئین‌ها، سلول‌های سالم شبکیه را به گیرنده‌های نور تبدیل کرده و در نهایت، بینایی را بازیابی می‌کند. برخلاف رویکردهای پیشین، این رویکرد به نور شدید و احتمالا آسیب‌رسان نیازی ندارد.
محققان حاضر در این مطالعه از پروتئین حساس به نور Opto-mGluR6 استفاده کردند؛ این پروتئین خود حاوی دو پروتئین شبکیه است که نه تنها از لحاظ فیزیولوژیکی سازگارند و احتمال پس‌زنی آنها توسط سیستم ایمنی بدن ضعیف است، بلکه در مقابل ضعیف‌شدن توسط نور که اغلب در دیگر پروتئین‌های گیرنده نوری رخ می‌دهد، بسیار مقاوم‌ترند.
با تزریق‌کردن این پروتئین به سلول‌های عمق شبکیه و در همان گذرگاه آنزیمی سلول‌های گیرنده نوری اصلی، محققان توانستند بینایی در نور روز موش‌هایی را بازگردانند که از retinitis pigmentosa رنج می‌بردند.
در این تحقیق، بیماران قادر بودند در شرایط نور روزانه عادی و بدون نیاز به تشدیدکننده‌های نوری یا عینک‌های تبدیل‌کننده تصویری ببینند.
میلیون‌ها نفر در سراسر دنیا از بیماری‌های ارثی رنج می‌برند که سلول‌های حس‌کننده نوری چشم را از بین می‌برند و در نهایت، افراد را نابینا می‌کنند.
جزئیات این دستاورد علمی در مجله PLOS Biology ارائه شده است.
خبرگزاري ايسنا