به گزارش سرویس علمی ایسنا، این یافته‌ها بر روی غشایی موجود در بین انگل و سلول میزبانش تمرکز و دانشمندان با موفقیت خانواده‌ای از پروتئین‌ها را شناسایی کردند که در صورتی که مورد هدف قرار بگیرند، انتقال مواد مغذی به انگل قطع می‌شود.
بسیاری از بیماری‌ها مانند مالاریا و سل توسط پاتوژن‌هایی ایجاد می‌شوند که در بخش‌های جداگانه درون سلول‌های میزبان‌شان وجود دارند و این بخش‌های جداگانه سلول، واکوئل‌های parasitophorous نام دارند.
بخشی از سیتوپلاسم سلول به وسیله اندامک حجیمی به نام واکوئل پرشده است؛ واکوئل، توسط یک غشا از سیتوپلاسم سلول میزبان جدا می‌شود و این غشا از انگل در مقابل دفاع سلولی محافظت می‌کند. واکوئل منبع مواد مغذی است.
با این حال، این غشا دسترسی پاتوژن به مواد مغذی حیاتی را دشوار کرده اما پروتئین‌های لازم برای گسترش بیماری در بدن را آزاد می‌کند. این بدین معناست که انگل باید راهی را برای دور زدن این غشای مانع، به منظور دسترسی به مواد مغذی حیاتی برای بقای خود بیابد.
مطالعات پیشین نشان داده بودند که این غشا به طور گزینشی نفوذپذیر است اما دانشمندان قادر به تعیین ساختار مولکولی روزنه‌های موجود در آن نبودند.
محققان دانشگاه ام‌آی‌تی با مطالعه انگل توکسوپلاسما، در حال بررسی این موضوع بودند که این انگل چگونه قادر است پروتئین‌های خود را به درون سلول میزبان و فراتر از آن آزاد کند. آن‌ها دریافتند دو پروتئین به نام‌های GRA17 و GRA23 در این فرآیند نقش کلیدی ایفا می‌کنند و دارای اجداد مشترکی با پروتئین‌های موجود در انگل مالاریا بودند. این پروتئین‌ها خود مسئول سیستم انتقال پروتئینی در درون سلول میزبان هستند.
با این حال، زمانی که تیم علمی مانع از فعالیت این پروتئین‌ها شد، فرآیند انتقال پروتئین‌های انگل فراتر از واکوئل غیرقابل‌تغییر ماند. محققان که از نقش خاص پروتئین‌ها در فرآیند انتقال، سردرگم شده بودند رنگهایی را به سلول میزبان افزودند و پروتئین‌ها را بار دیگر ناتوان کردند.
با مشاهده دوباره این سلول‌ها، آن‌ها دریافتند پروتئین‌ها دیگر قادر به حرکت‌کردن از میان غشای گزینشی و همچنین به درون واکوئل نبودند؛ این موضوع نشان می‌دهد پروتئین‌های GRA17 و GRA23 مسؤول انتقال مولکولی کوچک بین سلول میزبان و واکوئل parasitophorous هستند.
افزون بر این، زمانی که تیم علمی پروتئینی انتقالی را از انگل Plasmodium به درون انگل توکسوپلاسما تغییر داد، رنگ‌ها بار دیگر به درون واکوئل جاری شدند. این موضوع نشان می‌دهد خانواده‌ای از پروتئین‌هایی که مسؤول این فرآیند هستند، با موفقیت شناسایی شده بود.
این هدف دارویی بالقوه‌ای برای محدودکردن دسترسی این انگل‌ها به مجموعه‌ای مواد مغذی است.
جزئیات این یافته‌ها در مجله Cell & Microbe ارائه شده است.