به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، با بررسی دندان‌های اسرارآمیز یک گونه فسیل شده، از مدل‌های یادگیری ماشینی برای شناسایی این قدیمی‌ترین فسیل دایناسوری از گونه تریزینوسور تا به امروز که در بریتانیا کشف شده، استفاده شده است. بدین ترتیب برای اولین بار، تریزینوسورها از فسیل‌های کشف شده در بریتانیا به لطف بقایای دندانی آنها که در آکسفوردشایر، گلاسترشایر و دورسِت کشف شده بودند، شناسایی شدند.
بنا بر اعلام موزه تاریخ طبیعی بریتانیا، پژوهشگران این موزه و کالج بیربک(Birkbeck) مدل‌های کامپیوتری را برای تشخیص دندان‌های اسرارآمیز با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته یادگیری ماشینی آموزش دادند که منشأ برخی از اعضای این گروه را حدود ۳۰ میلیون سال به عقب راند.
سایمون ویلز دانشجوی دکترا در موزه تاریخ طبیعی که این پژوهش را رهبری کرد، می‌گوید: پژوهش‌های قبلی نشان می‌داد که دست‌قاپان(مانی‌رپتورها) در ژوراسیک میانی وجود داشتند، اما شواهد فسیلی مورد مناقشه بود. این پژوهش همراه با فسیل‌های یافت شده در جاهای دیگر نشان می‌دهد که این گروه قبلاً در این زمان به توزیع جهانی دست یافته‌اند.
وی افزود: دندان‌هایی که ما بررسی کردیم، شامل مواردی است که در حال حاضر تنها فسیل‌های ترودونتیدس و تریزینوسور هستند که در بریتانیا ثبت شده‌اند و قدیمی‌ترین شواهد این دایناسورها در سراسر جهان هستند.
کمک گرفتن از فناوری یادگیری ماشینی
تریزینوسور یک دایناسور گیاه‌خوار قابل توجه از اواخر دوره کرتاسه با استخوان‌های پنجه بلندش است که شبیه تیغه‌های قیچی بوده است. این گونه ماقبل تاریخ به دلیل ظاهر متمایزش در جدیدترین فیلم دنیای ژوراسیک نیز گنجانده شده است.
در حالی که پژوهش‌های قبلی سعی در طبقه‌بندی دندان‌های کشف شده با استفاده از چندین تکنیک آماری داشته‌اند، اما چندان موفق نبوده‌اند. بنابراین نویسندگان مطالعه کنونی پس از اثبات اینکه مدل‌های یادگیری ماشینی می‌توانند دندان‌های متعلق به گونه‌های شناخته شده را با دقت بالا تشخیص دهند، تلاش کردند این نمونه‌ها را رمزگشایی کنند.
سایمون می‌گوید: استفاده از یادگیری ماشینی در دیرینه شناسی مهره‌داران هنوز در مراحل ابتدایی است، اگرچه استفاده از آن در حال رشد است.
وی افزود: اِشکال اصلی نیاز به مجموعه داده‌های آموزشی جامع برای مدل‌های هوش مصنوعی است. در مطالعه ما خوشبختانه مجموعه داده نسبتاً بزرگی از اندازه گیری‌های دندان دایناسورها موجود است که می‌توانیم برای آموزش مدلها از آنها استفاده کنیم.
این مطالعه در مجله Papers in Palaeontology منتشر شده است.
منبع: ایسنا