به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، دانشمندان در چین به شکل تصادفی با فسیل یک کژدم دریایی نادر باستانی برخورد کردند. این کشف، این پتانسیل را دارد که نور جدیدی بر روی گروه پهن‌بال‌سانان منقرض شده بیاندازد.
این مطالعه توسط موسسه زمین شناسی و دیرینه شناسی نانجینگ آکادمی علوم چین(NIGPAS) رهبری شد.
آرکوپتروس آنجینس(Archopterus anjiensis) نامی است که به این گونه تازه شناسایی شده داده شده و به عنوان اولین فسیل ثبت شده کژدم دریایی کشف شده در این کشور شناخته شده است.
بر اساس گزارش‌ها، این فسیل متعلق به دوره اردویسین و ۴۵۰ میلیون سال پیش است که در منطقه ونچانگ واقع در شهرستان آنجی در استان ژجیانگ جنوب چین کشف شده است.
این گونه منقرض شده ۱۵ سانتی‌متری به طرز شگفت انگیزی برخلاف اندازه کوچکش، یک شکارچی خشن اقیانوسی بوده است.
پهن‌بال‌سانان(Eurypterida) که به صورت عامیانه با عنوان کژدم‌های دریایی شناخته می‌شوند راسته‌ای از بندپایان درنده منقرض شده هستند که در طول دوران دیرینه‌زیستی و بین ۴۶۷ تا ۲۵۲ میلیون سال پیش می‌زیستند.
این جانوران برخلاف لقبی که بر آنها گذاشته شده از کژدم‌ها نیستند و خویشاوندی نزدیک‌تری با تیغ‌دمان دارند. اغلب گونه‌های این راسته کوچک بودند و کمتر از ۲۰ سانتی‌متر طول داشتند، اما برخی نیز مانند جیکولاپتروس با ۲٫۵ متر طول بزرگ‌ترین جانوران بندپای تاریخ محسوب می‌شوند.
آخرین پهن‌بال‌سانان در پایان دوره پرمین و در جریان رویداد انقراض پرمین-تریاس به طور کامل از میان رفتند.
وانگ هان نویسنده ارشد این مطالعه می‌گوید: طول آرکوپتروس آنجینس با پوسته بالایی سهموی، شاخک‌های خاص، بدنه گلدانی شکل و یک زائده تناسلی نوع A(زنانه) سه قسمتی، ۱۵ سانتی‌متر تخمین زده می‌شود.
این گونه به احتمال زیاد در آب‌های عمیق در اعماق چند صد متری می‌زیسته است.
این مطالعه، این گونه‌ی تازه کشف شده را به عنوان یک یافته نادر برجسته می‌کند، زیرا تنها ۱۲ پهن‌بال‌سان متعلق به دوره اردویسین در سطح جهانی یافت و ثبت شده است. بر اساس این پژوهش، پهن‌بال‌سانان یک گروه منقرض شده از بندپایان هستند.
این کشف غیرعادی فسیلی می‌تواند تکامل اولیه گونه‌های پهن‌بال‌سان را که میلیون‌ها سال پیش بخش‌هایی از ابرقاره گندوانا(Gondwana) را اشغال کرده بودند، روشن کند.
پهن‌بال‌سانان برای اولین بار در دوره زمین‌شناسی اردویسین ظاهر شدند. این مطالعه تاکید می‌کند که آنها در اواخر سیلورین(Silurian) و اوایل دوونین(Devonian) به حداکثر تنوع خود رسیدند و در پایان پرمین(Permian) منقرض شدند.
پهن‌بال‌سانان به دلیل ریخت شناسی غیرمعمول و تنوع زیست محیطی، تقریباً همه مکان‌های روی زمین از دریا گرفته تا آب شیرین و حتی محیط‌های خشکی را اشغال کردند. در نتیجه، دانشمندان بر این باورند که برای درک «انتقال محیط‌های اکولوژیکی در دوره پالئوزوئیک» حیاتی هستند.
در این مکان همچنین فسیل‌هایی از دیگر جانداران دریایی مانند اسفنج‌ها را که زمانی در اعماق دریا می‌زیسته‌اند، یافت شده است.
نتایج این پژوهش در مجله Paleontology منتشر شده است.
منبع: ایسنا