بررسی انتقادی طرح این موشک که شامل بازبینی همه قطعات آن خواهد بود، از روز 11 مه (21 اردیبهشت) آغاز شده است.
در این بررسی انتقادی، همه بخش‌های این موشک بازبینی خواهد شد و طی آن، هزاران مدرک و ماه‌ها زمان برای اطمینان یافتن از ایمن و پایدار بودن طراحی برای ارسال ماموریت‌های ناسا به فضای عمیق مورد مطالعه قرار خواهد گرفت.
هر جزء این موشک از جمله تقویت‌کننده‌ها، موتورها و مراحل پرتابی مورد بازبینی قرار خواهد گرفت.
اولین پرواز موشک SLS با قابلیت بالا بردن 77 تن محموله و انتقال فضاپیمای بدون سرنشین اوریون به ورای مدار پایین زمین به منظور آزمایش عملکرد سیستم یکپارچه برنامه‌ریزی خواهد شد.
با تکامل یافتن طراحی، SLS به قدرتمندترین موشک ساخته شده در جهان تبدیل خواهد شد که می‌تواند تا 143 تن محموله را حمل کرده و ماموریت‌های دورتر در منظومه شمسی را امکان‌پذیر کند.
چهار موتور غول‌پیکر RS-25 که پیش از این به عنوان موتور اصلی شاتل‌های فضایی کاربرد داشتند، روی این موشک قرار گرفته و آزمایشات آن‌ها نیز آغاز شده است.
دانشمندان امیدوارند که این موتورها بتوانند مأموریت‌های آینده به سیارک‌ها یا حتی مریخ را برای انسان امکان‌پذیر سازند.
ناسا اصلاحات زیادی را بر روی موتورهای شاتل برای نقش جدیدشان انجام داده است. این موتورها با دماهای بسیار سردتر اکسیژن مایع نسبت به شاتل مواجه خواهند بود، همچنین فشار درونی بسیار بیشتری را به دلیل مخزن اکسیژن مایع بلندتر مرحله هسته‌ای و شتاب بالاتر خودرو تحمل کرده و حرارت نازل آن نیز به دلیل پیکربندی چهار موتوره و موقعیت آن‌ها در داخل موشک با اگزوز‌های نازل تقویت‌کننده، بالاتر خواهد بود.
آزمایشات از ماه آوریل پس از تکمیل بروزرسانی‌ها در سیستم آب صنعتی پرفشار که آب سرد را برای تاسیسات آزمایشی در زمان آزمایش موتور تامین می‌کند، از سر گرفته شده است.
هشت آزمایش با زمان کلی 3500 ثانیه برای موتور فعلی برنامه‌ریزی شده است که نخستین مورد آن در ماه ژانویه انجام شد. پس از آن، 10 آزمایش دیگر بر روی موتور دوم با زمان آزمایش کلی 4500 ثانیه آغاز خواهد شد که آزمایشات کنترلگرهای پرواز جدید نیز طی آن‌ها انجام خواهد شد.
این موتور برای 500 ثانیه در آزمایش اولیه A-1 روشن ماند و اطلاعات مهمی را در مورد واحد کنترلگر موتور و شرایط فشار ورودی در اختیار مهندسان ناسا قرار داد.
این نخستین بار است که موتور RS-25 پس از آزمایش موتور اصلی شاتل فضایی ناسا در سال 2009، مجددا آزمایش می‌شود.
موشک SLS که نخستین پرواز آزمایشی آن برای سال 2017 برنامه‌ریزی شده است، به شکل انعطاف‌پذیر و قابل شمولی طراحی شده که بتواند نیازهای گوناگون ماموریت‌های سرنشین‌دار یا باری را برآورده کند.
پیکربندی پرواز آزمایشی اولیه به ارائه یک ظرفیت 7 تنی خواهد پرداخت و پیکربندی دومرحله‌ای تکامل‌یافته نهایی ظرفیت بیش از 143 تن را ارائه خواهد کرد.
این موشک برای ارسال فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی و کمک به کاوش مناطق دور از دسترس منظومه شمسی بکار گرفته خواهد شد.
ناسا یک قرارداد 2.8 میلیارد دلاری را برای ساخت این موشک غول‌پیکر با شرکت بوئینگ امضا کرده است.
این نخستین بررسی انتقادی طرح برای یک خودروی پرتابی کاوش انسانی ناسا پس از سال 1961 است که در آن زمان، موشک ساترن 5 این سازمان در پس تلاش آمریکا برای فرود یک فضانورد بر روی ماه، مورد بررسی انتقادی قرار گرفت.
خبرگزاری ایسنا