به گزارش سرویس علمی ایسنا، خودرو LightSail که توسط سازمان Planetary Societyطراحی شده، روز چهارشنبه (29 اردیبهشت) در ساعت 16:05 به وقت گرینویچ بر روی موشک اطلس 5 به همراه هواپیمای فضایی مرموز X-37B از کیپ کارناوال به فضا ارسال شد.
این فناوری اگر با موفقیت عمل کند، می‌تواند دستاورد بزرگی در پیشرانش فضایی باشد و به خودروهای فضایی اجازه دهد تا مسافت‌های دور مانند ماه و سیاره مریخ را با هزینه بسیار پایین‌تر طی کنند.
این فضاپیما در هسته خود از سه کیوب‌ست ساخته شده است. وزن کلی این فضاپیما 10 کیلوگرم، طول آن 30 سانتیمتر و عرض آن 10 سانتیمتر است.
بادبان 32 متر مربعی این فضاپیما از یک ماده به شدت بازتابنده موسوم به مایلار ساخته شده است. ضخامت این ماده تنها 4.5 میکرون بوده که یک چهارم ضخامت پلاستیک است.
پس از باز شدن این بادبان ، فوتون‌های خورشید به آن برخورد کرده و آن را به جلو می‌رانند. این رانش بسیار جزئی است؛ اما تصور می‌شود که با گذشت زمان این فشار بتواند به سرعت نور برسد. دلیل این امر آن است که نیروی خورشید مداوم بوده و هیچ مقاومت هوا یا اصطکاکی برای نگهداشتن فضاپیما وجود ندارد، از این رو همیشه سرعت خواهد گرفت.
البته در این ماموریت، LightSail در مدار بسیار پایینی پرواز کرده و نمی‌تواند از سلطه زمین فرار کند و در نهایت در جو زمین خواهد سوخت. اما این پرواز یک آزمایش کلیدی برای اثبات عملکرد فیزیک قایقرانی خورشیدی به شکل فرض شده است و همچنین می‌تواند با موفقیت در فضا بادبانش را باز کند. دوربین‌های آنبرد نیز می‌توانند این لحظه را به تصویر بکشند.
تلاش‌های پیشین برای آزمایش فناوری بادبان خورشیدی مانند NanoSail-D2 ناسا در سال 2010 از موفقیت کمتری نسبت به این ماموریت برخوردار بودند. در تلاش ناسا، بادبان بطور کامل باز نشد و در نیروی محرکه آن مانع ایجاد کرد.
در صورت موفقیت این ماموریت، فضاپیمای دوم LightSail با اولین پرتاب موشک فالکون سنگین شرکت اسپیس‌ایکس در سال آینده به فضا ارسال خواهد شد. این فضاپیما در ارتفاع بسیار بالاتر (270 کیلومتری زمین) قرار خواهد گرفت و می‌تواند از چنگ نیروی گرانش زمین فرار کند.
در ماموریت دوم، یک فضاپیمای دیگر موسوم به Prox-1 از آن عکسبرداری خواهد کرد. این امر به LightSail دوم اجازه خواهد داد تا از نیروی خورشید برای سفر در منظومه شمسی استفاده کند.
علاوه بر سفر در اعماق کیهان، کارایی دیگر فناوری بادبان خورشیدی می‌تواند عدم حرکت آن و ثابت ماندنش باشد. می‌توان یک فضاپیما را با استفاده از بادبان خورشیدی در مدار بین زمین و خورشید قرار داد تا با استفاده از نیروی دریافت شده از خورشید، در جای خود باقی بماند.
چنین فضاپیمایی می‌تواند برای مشاهده دقیق خورشید یا بررسی زمین و پیگیری سیارکهای اطراف آن بکار گرفته شود.