به گزارش سرویس علمی ایسنا، در این شرایط، اندازه گیری سطوح آهن درون مغز افراد می‌تواند به شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به آلزایمر کمک کرده و از آنجایی که داروهایی برای کاهش سطح آهن در بازار وجود دارد، همچنین ممکن است بتوان این بیماری را متوقف کرد.
با وجود تلاشهای بسیار، مکانیزم عامل این شکل از جنون مغزی هنوز بخوبی درک نشده است. برای مدتهای طولانی، پروتئین بتا آمیلوئید به عنوان مظنون اصلی شناخته شده بود که پلاکهای متمایزی را در مغز ایجاد می‌کرد، اما داروهایی که این پروتئین‌ها را حل می‌کردند نتوانستند باعث بهبود بیماران شوند.
تحقیقات نشان داده بودند که مبتلایان به آلزایمر از سطوح فزاینده آهن در مغزشان برخوردار بودند.
محققان استرالیایی به بررسی 144 داوطلب پیر پرداختند که برای چندین سال به اختلال خفیف شناختی مبتلا بودند. آن‌ها برای بررسی میزان آهن موجود در مغز این افراد، پروتئین ferritin را اندازه‌گیری کردند که در مایع مغزی نخاعی به فلزات می‌چسبد.
برای هر میزان نانوگرم آهن در میلی‌لیتری که افراد در آغاز پژوهش داشتند، آلزایمر در آن‌ها بطور میانگین سه ماه زودتر تشخیص داده شد.
محققان همچنین دریافتند که بزرگترین ژن خطرناک برای آلزایمر یعنی ApoE4 بشدت با سطوح بالای آهن مرتبط بود. این امر می‌تواند به توضیح آسیب پذیرتر بودن افراد دارای این ژن بپردازد.
به گفته محققان، آهن بسیار واکنش پذیر است، بنابراین احتمالا نورون‌ها را در معرض استرس‌های شیمیایی قرار می‌دهد.
اگرچه این یافته‌ها به تنهایی اثبات نمی‌کند که کاهش سطوح آهن در مغز می‌تواند خطر ابتلا به آلزایمر را در افراد کاهش دهد، اما کارآزمایی یک دارو در 24 سال پیش که مقادیر آهن را در بدن کاهش می‌داد، نشان داده که این فرضیه ارزش بررسی بیشتر را دارد.