به گزارش سرویس علمی ایسنا، پروژه اول شرکتهای Parabon Nanolabs و Ogilvy & Mather Hong Kong ماه گذشته در هنگ‌کنگ اجرا شد، اگرچه دانش پشت آن از سال‌ها پیش وجود داشته است.
در سال 2012، هیتر دوی هاگبورگ، هنرمند آمریکایی از فناوری مشابه برای ساخت مجسمه‌هایی از افراد کاملا غریبه توسط تکه کوچکی از دی‌ان‌ای آن‌ها که بر روی ته سیگارها و آدامس‌های جویده شده در خیابان‌های شهر نیویورک باقیمانده بود، استفاده کرد. نمایشگاه وی موسوم به «دیدگاههای غریبه» در گالری‌های سراسر جهان به نمایش گذاشته شد.
هر قطعه زباله‌ای که هاگبورگ جمع‌آوری می‌کرد، از داده‌های ژنتیکی به شکل دی‌ان‌ای درون آب دهان خشک شده یا درون مو و پوست غنی بودند. وی برای جداسازی دی‌ان‌ای یک فرآیند آزمایشگاهی ساده را انجام داده و سپس توسط یک برنامه رایانه‌ای که توسط محققان دانشگاه پنسیلوانیا طراحی شده بود، همه دی‌ان‌ای های بدست آمده را بررسی کرده و فقط ژنهایی را که برای ویژگیهای فیزیکی مانند رنگ مو و چشم کدگذاری شده بودند، انتخاب کرد.
هاگبورگ سپس از این اطلاعات برای ساخت یک مدل سه‌بعدی از چهره هر فرد بهره برد.
علاوه بر رنگ مو و چشم، این تکه‌های دی‌ان‌ای حتی می‌تواند اطلاعاتی در مورد رنگ پوست، عرض بینی و فاصله بین چشمها را نیز ارائه کند، اما قادر نیستند سن یا شکل بدن را انتقال دهند.
هاگبورگ با استفاده از نرم‌افزار مدلسازی سه‌بعدی رایانه‌ای و یک چاپگر سه‌بعدی توانست مجسمه‌هایی از هر چهره را تولید کند. اگرچه این ماسکها دقیقا به شکل افرادی که از روی آن‌ها ساخته شده، نیستند، اما شباهتهایی را نشان می‌دهند.
اکنون شرکت Ogilvy در هنگ‌کنگ برخلاف کار هنری هاگبورگ که دی‌ان‌ای افراد را به مجسمه سه‌بعدی تبدیل می‌کرد، از اطلاعات ژنتیکی به دست آمده از روی زباله‌های باقیمانده در خیابان برای ساخت پوسترهای بزرگ شبیه تصاویر مجرمان تحت تعقیب استفاده کرده است. در این پروژه، شرکت Ogilvy به جمع‌آوری نمونه‌های زباله پرداخته و آن‌ها را به شرکت Parabon Nanolabs می‌فرستد که در آنجا با استفاده از فناوری خود به استخراج دی‌ان‌ای از هر نمونه می‌پردازد.
به گفته سازندگان، این پروژه به منظور ایجاد یک گفتگو برای اعمال تغییرات مثبت اجتماعی در مردم هنگ‌کنگ طراحی شده است. آن‌ها امیدوارند تنها چشم‌انداز این ایده برای اینکه مردم در مورد ریختن زباله دوباره فکر کنند، کافی باشد.