به گزارش سرویس علمی ایسنا، جریان‌های قوی نشان می‌دهد این سیاهچاله‌ها باید بسیار کوچک‌تر از حد انتظار باشند.
به نظر می‌رسد این اجسام، خویشاوندان یکی از عجیب‌ترین اجرام کیهانی در کهکشان راه شیری به نام SS 433 باشند.
مشاهدات تیم علمی به آشکارشدن ماهیت این ULXها کمک کرده و همچنین درک دانشمندان از چگونگی شکل‌گیری سیاهچاله‌های غول‌پیکر در مراکز کهکشانی و چگونگی جریان یافتن سریع ماده به درون این سیاهچاله‌ها را افزایش خواهد داد.
مشاهدات اشعه ایکس دانشمندان از کهکشان‌های همسایه این منابع بی‌نهایت درخشان را در وضعیت‌هایی نشان می‌دهد که میلیون‌ها برابر قدرتمندتر از خورشید هستند.
درباره منشأ این ULXها اتفاق نظری وجود ندارد، اما ایده اصلی این است که یک ULX نوعی سیستم دوگانه نزدیک متشکل از یک سیاهچاله و یک ستاره است. هنگامی که ماده از ستاره به درون سیاهچاله سقوط می‌کند، نوعی دیسک در حال رشد در اطراف سیاهچاله شکل می‌گیرد.
هنگامی که انرژی گرانشی ماده آزاد می‌شود، درونی‌ترین بخش دیسک تا دمایی بالاتر از 10 میلیون درجه حرارت می‌بیند و این امر موجب می‌شود دیسک پرتوهای ایکس قدرتمندی را ساطع کند.
منابع اشعه ایکس ULX بیش از صد برابر درخشان‌تر از سیاهچاله‌های کهکشان راه شیری هستند که جرم‌شان حداکثر 20 برابر جرم خورشید است.
خبرگزاری ایسنا