به گزارش سرویس علمی ایسنا، از مزایای بالقوه این جاده‌های کاملا پلاستیکی، می‌توان به دوام بهتر جاده‌ها در دماهای شدید منفی 40 درجه و مثبت 80 درجه سانتیگراد و مقاومت بهتر آن‌ها در برابر خوردگی اشاره کرد. همچنین این پوشش‌ها تا سه برابر بیشتر از آسفالت دوام آورده و نیاز به تعمیر را به حداقل می‌رسانند.
از آنجایی که می‌توان بخشهایی از جاده را از پیش ساخته و به شکل یک قطعه در ماسه نصب کرد، سازندگان مدعی هستند که زمان جاده‌سازی می‌تواند از چندین ماه به چند هفته کاهش یابد. همچنین مواد تولیدکننده آن سبکتر بوده و می‌تواند کنترل بهتری روی سفتی جاده و زهکشی آب داشته باشد. می‌توان یک فضای توخالی درون این پوشش برای قرار دادن لوله‌ها و کابل‌ها و همچنین حسگرهای ترافیک اختصاص داد.
در حالی که در آسفالت نیز از برخی مواد بازیافتی همچون لاستیک‌ها، شیشه و ضایعات کوره‌ها استفاده می‌شود پیش‌بینی می‌شود این روش موجب کاهش سالانه 1.45 تن انتشار گاز دی‌اکسیدکربن و دو درصد کاهش انتشار گازهای حاصل از حمل‌ونقل شود.
این جاده پلاستیکی اکنون تنها یک مفهوم است، اما شرکت VolkerWessels به دنبال شرکایی برای تولید یک نمونه پیش‌ساخت جهت آزمایش عملکرد آن در شرایطی مانند رطوبت هستند.