به گزارش سرویس علمی ایسنا، در حال حاضر کامپوزیت‌های پرکننده دندان از ترکیبی از پلیمرها و پرکننده‌های بی‌اثر شیشه‌ای ساخته می‌شوند. شیشه فعال زیستی همان طور که از نامش پیداست، بی‌اثر نیست. این ماده از ترکیباتی مانند اکسید فسفر، اکسید سیلیکون و اکسید کلسیم ساخته شده و باکتری دهانی عامل خرابی دندان را دفع می‌کند.
بطور خاص تصور می‌شود که یون‌های منتشر شده از محتویات کلسیم و فسفات این ماده از تاثیر سمی بر باکتری‌ها برخوردارند.
یکی از دلایل اصلی فروپاشی ماده پرکننده دندان، پوسیدگی دندان ثانویه نام دارد؛ این پوسیدگی زمانی رخ می‌دهد که باکتری‌ها در رابط بین پرکننده و دندان تجمع کرده و باعث خراب شدن دندان از داخل آن می‌شود. در تجربیات آزمایشگاهی بر روی دندان آسیای تازه کشیده شده، دندان‌های دارای پرکننده حاوی شیشه فعال زیستی بطور چشمگیری در برابر پوسیدگی دندان ثانویه مقاوم بودند.
خود شیشه به شکل پودر است که با پلیمرهایی مانند انواع مورد استفاده در پرکننده‌های رایج ترکیب می‌شود. این کامپوزیت پس از آماده شدن بسیار سخت است. در واقع زمانی که کامپوزیت‌های دارای 15 درصد شیشه فعال زیستی مورد بررسی قرار گرفتند، از ویژگی‌های مکانیکی مشابه یا حتی بهتر از کامپوزیت‌های رایج دندانی برخوردار بودند.
به گفته محققان، اگر کارآزمایی‌های بالینی بتوانند نتایج مشاهده شده در آزمایشگاه را تکرار کنند، بسادگی می‌توان شیشه فعال زیستی را در فرمول‌های کنونی برای کامپوزیت‌های پرکننده دندان وارد کرد.
نتایج این تحقیق در مجله Dental Materials منتشر شده است.
منبع: