در برقراری روابط میان فردی به چه مواردی باید توجه کرد؟

ارتباط با دیگران یكی از مشخصه های اساسی انسان است. در شرایط عادی ارتباط برقراركردن كار دشواری به نظر نمی رسد اما در شرایط اختلاف و وقوع تضاد و عصبانیت به نظر می رسد برقراركردن ارتباط دشوار باشد. اشخاصی كه در این مواقع بتوانند به گونه ای مؤثر و مناسب ارتباط برقرار كنند كم شمارند در حالیكه در همین شرایط است كه نقش ارتباط مؤثر حیاتی می شود. رعایت چهار اصل اساسی زیر شما را یاری می كند كه در ارتباط با دیگران به لحاظ مسائل شخصی، احساسی، اجتماعی و مالی موفق شوید.

1- همه كارهای ما نوعی ارتباط است. تمام لحظه های زندگی ما مالامال از پیامهای شفاهی و غیر شفاهی می باشد. زبان تنها وسیله ارتباطی نمی باشد. لباسی را كه هر روز می پوشیم، بیانگر تصویری می باشد كه از خود بر ذهن داریم و نشان دهنده ارزش و حرمتی است كه برای خود قائلیم. زیورآلات و ملزوماتی كه به خود می آویزیم همگی این پیام را به دیگران منتقل می كنند كه چه احساسی نسبت به خود داریم و انتظار داریم دیگران چگونه با ما رفتار كنند. وضعیت نشستن و راه رفتن نیز حاكی از احساسات و گرایشات ماست.

2- چگونگی ارسال یک پیام،چگونگی دریافت آن را معین می كند. حجم و آهنگ صدا، نوع نگاه كردن، وضعیت ایستادن، نحوه خم شدن سر و ... همگی به شنونده كمک می كند تا كلمات ما را تفسیر كند و پیام آن را دریافت كند. پس همیشه باید متوجه باشیم كه شیوه دریافت یک پیام به شیوه ابراز آن بر می گردد.

در شرایط عادی ارتباط برقراركردن كار دشواری به نظر نمی رسد اما در شرایط اختلاف و وقوع تضاد و عصبانیت به نظر می رسد برقراركردن ارتباط دشوار باشد.

3- چگونگی آغاز پیام، اغلب حاصل ارتباط را تعیین می كند. همه ما این احساس را تجربه كرده ایم كه به علت استنباط نادرست در آغاز یک پیام، منظور گوینده را یكسره نادرست فهمیده ایم. همان چند كلمه ای كه در آغاز سخن به كار می بریم كافی است كه دیگران را به برداشتی نادرست از سخنان ما سوق دهد و موجب رنجش و آزردن آنها شود.

4- ارتباط، یك خیابان دو طرفه است. در یک ارتباط خوب دو عامل دخالت دارد. ارسال درست پیام و دریافت درست پیام. اگر تنها به این بسنده كنیم كه نقطه نظرهای خود را روشن و منطقی بیان كرده ایم، صرفا در مقام سخنوری و اندرزگویی بر آمده ایم. اگر مایلید رابطه شما به موفقیت و كامیابی بیانجامد، باید نقطه نظرهای طرف مقابل را بشنوید و به روشنی درک كنید. بسیاری از مردم در طول روز در معاشرت با دیگران مرتكب خطاهای مخرب ارتباطی می شوند كه در ذیل به 11مورد آن اشاره می كنیم:

1- ارزیابی كردن
وقتی بر مسند قضاوت می نشینید و رای منفی یا مثبت خود را نسبت به كسی ابراز می دارید، خود را در مقامی قرار داده‌اید كه صرفا از عاقل تر بودن و منطقی تر بودن شما حكایت می كند بخصوص اگر به كلی گویی بسنده كنید. زیرا طرفمقابل احساس می كند كه شما احاطه بیشتر بر اوضاع و احوال او دارید.

2- دلخوشی دادن
از اظهار عبارات توخالی، دلخوش كننده و كلیشه ای اجتناب كنید. این روش ارتباطی بسیار توهین آمیز است.

3- برچسب زدن و نقش یک روانكاو را بازی كردن
اگر می خواهید در گفتار و كردار افراد تغییری پدید آید صرفا آنچه را كه دیده یا شنیده اید بدون هیچگونه تغییری، به زبان آورید و فقط به ذكر حقایق بسنده كنید.

4- گوشه و كنایه زدن
با سخن نیش دار، غرور و شخصیت دیگران را جریحه دار می كنید. منظور خود را پشت عبارات كنایه آمیز پنهان نكنید، بلكه آن را رک و صریح مطرح كنید.

5- افراط در پرسش و طرح سؤالات نامناسب
با نگاه به حالات ، حركات و تكان دادن سر، نهایت علاقمندی به پاسخ او را نشان دهید و اگر سؤالات زیادی دارید با اظهار جملاتی از قبیل : " اگر مانعی ندارد سؤال دیگری دارم " از او اجازه بگیرید.

6- فرمان دادن
تحكم آمیز و آمرانه خود را بر كسی تحمیل نكنید، مجالی هم برای پرس و جو، مخالفت و یا موافقت به او بدهید.

7- تهدید كردن
این روش ارتباطی موجب می شود شخص احساس خطر كند و جانب احتیاط را بگیرد. افراد به هنگام تهدید شدن به دنبال راهی برای دفاع از خود و عدم اطاعت از فرمان هستند. اگر دلایل خوب و قانع كننده ای دارید آن را به صراحت بیان كنید. تشویق و ترغیب را جانشین تهدید كنید.
همان چند كلمه نادرستی كه در آغاز سخن به كار می بریم كافی است كه دیگران را به برداشتی نادرست از سخنان ما سوق دهد و موجب رنجش و آزردن آنها شود

8- تحمیل اندرزهای حكیمانه
افراد زمانی به پند و اندرز ما گوش می دهند كه خود تقاضا كنند، با زور و فشار نصایح حكیمانه سودی ندارد.

9- در لفافه سخن گفتن
اگر به موضوع شاخ و برگ بدهید طرف مقابل برای این كه متوجه منظور شما شود متوسل به حدس و گمان می شود و پیام شما را نادرست دریافت می كند. بهترین نوع سخن گفتن، صراحت، احترام متقابل، دیدن قضایا از دریچه چشم دیگران، صحبت كردن از جانب خود و مالک بودن بر پیام خویش است.

10- خودداری از ابراز اطلاعات
در یک كار، باید همه از آنچه می گذرد با اطلاع باشند تا كار به موفقیت برسد. اگر از ابراز اخبار و اطلاعات طفره می روید، قدم در راهی گذاشته اید كه به جای موفقیت، ناكامی به بار خواهد آورد. اگر اخبار و اطلاعات خود را با طرف مقابل در میان بگذارید، اطمینان داشته باشید كه مطالب و اطلاعاتی جالب از او خواهید شنید.

11- انحراف از اصل موضوع
با انحراف از اصل موضوع، اطرافیان اغلب احساس خستگی می كنند.

منبع: تبیان

دسته بندی اخبار

به کانال رسمی مبتکران در تلگرام بپیوندید