به گزارش ایسنا به نقل از یو.هرالد، این برنامه مطالعاتی بزرگترین پروژه در زمینه مهندسی محیط زیست در جهان است که طی چند هفته آینده فعالیت خود را آغاز خواهد کرد.
مهندسی محیط زیست دخالت در مقیاس وسیع در سامانه آب و هوای زمین به منظور کاهش گرمایش آن است. این رشته شامل دو فناوری می‌شود. یکی خارج کردن دی اکسید کربن از هوا که به آن "ترسیب کربن" می‌گویند و دیگری مدیریت اشعه خورشید و میزان بازتاب آن به زمین است. مدیریت اشعه خورشید تلاشی است برای از بین بردن یا کم کردن اثرات گازهای گلخانه‌ای و کاهش میزان جذب اشعه خورشید توسط زمین.
مهندسی محیط زیست جایگزینی برای کنترل میزان گازهای گلخانه‌ای نیست و به عنوان مکملی برای دیگر تلاش‌ها برای کنترل دمای زمین مطرح می‌شود. هزینه‌ها، میزان سودمندی و خطراتی که شیوه‌های مهندسی محیط زیست مطرح می‌کند کاملاً روشن نیست. تاکنون هیچ گونه پروژه بزرگی در راستای طرح‌های مهندسی محیط زیست جامه عمل به خود نپوشیده و طرح‌ها در حد تئوری باقی مانده و در مقیاس‌های کوچک انجام گرفته است اما این بار قرار است بارورسازی ذرات معلق تا ارتفاع 20 کیلومتری سطح زمین انجام شود تا امکان کند شدن روند گرم شدن زمین مورد ارزیابی قرار بگیرد.
دیوید کیت و فرانک کوتش محققان ارشد این پروژه امیدوارند بتوانند با استفاده از یک بالون با قابلیت پرواز در ارتفاع بلند که به حسگرهای مختلف مجهز باشد عملیات بارورسازی ذرات را انجام دهند.
این عملیات با اسپری کردن آب و ذرات پتاسیم کربنات در ارتفاع بالا صورت می‌گیرد تا اثر آن در یک فضای محدود مورد ارزیابی قرار بگیرد.
مقاله مربوط به این پروژه در سال 2014 منتشر شده است و در این مدت محققان دانشگاه هاروارد در حال طراحی بالون‌های مورد نظر بوده‌اند.
پیش‌بینی نتایج این مطالعه بسیار مشکل و پیچیده است و این موضوع سبب ایجاد نگرانی بین حامیان محیط زیست شده است.
برخی از صاحب‌نظران اعلام کرده‌اند ممکن است نتایج این پروژه نه تنها به سود کاهش گرمای زمین نبوده بلکه تغییرات غیر قابل بازگشتی را در برخی مناطق ایجاد کند.
منبع: