کودکان نمی‌دانند که در میهمانی‌ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی‌ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.
غالبا هیچ کس بطور مستقیم از دوستان یا بستگان خود، بدلیل گستاخی کودکان انتقاد نمی‌کند ولی بطور خصوصی و در غیاب میهمانان، لب به انتقاد از آنها می‌گشاید و از بی‌تفاوتی و بی‌فکری والدین گله و شکایت می‌کند. کودکان نمی‌دانند که در میهمانی‌ها باید چگونه رفتار کنند. لذا ، والدین باید به آنها بیاموزند که در میهمانی‌ها چگونه رفتار کنند تا مزاحمتی برای میزبان بوجود نیاورند.
بی‌توجهی شما به رفتارهای آزاردهنده‌ی فرزندتان ممکن است در خانه خودتان قابل قبول باشد ولی کودکانی که در نحوه رفتار با دیگران احساس مسئولیت ندارند و به اسباب و اثاثیه دیگران اهمیت نمی‌دهند و رفتاری ناخوشایند دارند، همگان را از خود می‌رانند.
مشکل اینجاست که والدین این کودکان به آنها نمی‌گویند مردم انتظار چه رفتاری را از آنها دارند تا سرانجام فردی غیر از اعضای خانواده، به کودک توضیح می‌دهد و رفتار مناسب را به او خاطر نشان می‌کند.
والدین معمولا از بدرفتاری کودکان در حضور دیگران آزرده می‌شوند اما رفتار آنها را نادیده می‌گیرند. آنها از اینکه در حضور دیگران با فرزندشان برخورد کنند، احساس ناخوشایندی ندارند زیرا از درست یا نادرست بودن برخورد خود مطمئن نیستند، لذا آن را در معرض قضاوت دیگران قرار می‌دهند.
بسیاری از والدین معتقدند که تربیت کودکان قضیه همه یا هیچ است، از این رو غالبا خشمگین می‌شوند. عده ای دیگر تربیت را تنها از طریق تنبیه میسر می‌دانند و برخی نیز نمی‌خواهند فرزند خود را ناراحت کنند. دکتر نانسی انجیل معتقد است که گریه و ناراحتی کودکان، والدین آنها را آزرده می‌سازد.
این والدین فراموش می‌کنند که آموزش کودکان به عصبانیت نیاز ندارد و با مهربانی و آرامش نیز می‌توان به کودکان آموزش داد. آنان باید حساسیت‌ها، فشارهای روانی و رنجش‌های فرزندشان را درک کنند تا بتوانند برنامه تربیتی خود را با مهربانی و محبت به اجرا درآورند. کودکان به تربیت نیاز دارند زیرا هنگامی که والدین محدودیت‌هایی منطقی برای آنها تعیین می‌کنند، در آنها احساس تحت الحمایه بودن ایجاد می‌شود.
تعیین حدود به کودکان کمک می‌کند که بدانند هر چیزی در این جهان دارای نظم و حد و حدود است. آنها خواهند آموخت که دیگران چه رفتاری را از آنها انتظار دارند، از این رو رفتاری پسندیده تر از خود نشان می‌دهند.
اکنون به نکته‌های کلیدی دیگری اشاره می‌کنیم که به شما کمک می‌کند تا به فرزند خود نشان دهید که یک کودک چگونه می‌تواند یک میهمان خوش رفتار باشد.
1-کودکان زیر یک سال به طور معمول پر جنب و جوش بوده و وسایل را به هم می‌ریزند، ولی شما می‌توانید آنها را در یک کالسکه قرار دهید یا روی وسایل خود را با ملافه بپوشانید و دستان فرزندتان را تمیز کنید.
2- هرگز به کودکان اجازه ندهید که روی مبل‌ها بالا و پایین بپرند، بخصوص وقتی کفش به پا دارند.
3- به فرزندتان بیاموزید که از کلمات مودبانه‌ای همچون " لطفا"، "متشکرم" و " قابلی ندارد" استفاده کند و هنگامی که شما به تقاضاهای او پاسخ منفی می دهید، بیهوده اصرار نکند.
4- گاهی اوقات، کودکان در منزل دیگران شلوغ می‌کنند تا توجه شما را به خود جلب کنند. باید گاهی آنها را برای قدم زدن به خارج از خانه ببرید تا یکنواختی دید و بازدیدهای خانوادگی آنها را خسته نکند. برخی از والدین نیز برای مشغول کردن فرزند خود از وسایلی چون اسباب بازی، کامپیوتر و کتاب استفاده می‌کنند.
5- اگر به کودک خود آموزش دهید که مانند یک میهمان مودبانه رفتار کند، به او کمک می‌کنید تا در حضور دیگران، حتی در غیاب شما، رفتاری شایسته داشته باشد. این یادگیری سرمایه‌ای با ارزش برای آینده او خواهد شد.
6- سعی کنید آنچه را که باعث خجالت شما در حضور دیگران می‌شود، تحمل کنید و هرگز با دیگران درباره فرزند خود صحبت نکنید، حتی اگر او حضور نداشته باشد. به جای این کار، مستقیما با فرزند خود صحبت کنید و به او بگویید که چه انتظاری از او دارید. همچنین هیچ گاه از واژه نمی توانم استفاده نکنید زیرا او تشویق می شود درباره خواسته اش اصرار کند. به او بگویید اجازه نداری فلان کار را انجام دهی و او را با اسباب بازی و نظایر آن سرگرم کنید.
7- وقتی به همراه کودکان خود به ملاقات کسی می‌روید، اسباب بازی‌های آنها را همراه داشته باشید.
8- هیچ گاه یک ملاقات را به یک دعوا و نزاع خانوادگی تبدیل نکنید و از اینکه به شما یا فرزندتان انتقادی شده است ناراحت نشوید. ما در بسیاری از مواقع، هنگامی که در وجود خود احساس تزلزل می کنیم، موضع دفاعی به خود می‌گیریم.
9- اگر شما در اجرای یک برنامه تربیتی استقامت داشته باشید، و در هر شرایطی آن را ادامه دهید، فرزندتان به اهمیت موضوع و جدی بودن شما پی خواهد برد و پس از مدتی با یک اشاره‌ی کوتاه، منظور شما را در خواهد یافت.
10- گاهی اوقات حتی با وجود یک برنامه تربیتی دقیق، فرزند شما رفتاری ناشایست در حضور دیگران مرتکب می‌شود. در چنین مواردی ، مروری به واقعه داشته باشید و با همسر خود مشورت کنید تا بتوانید از طریق بازنگری مدیریت خود، در آینده موفق تر عمل کنید.
11- با فرزند خود در خانه و محیط بیرون، رفتاری یکسان داشته باشید. داشتن رفتار دوگانه در خلوت و در حضور دیگران، باعث سردرگمی فرزندتان می شود و حد و مرزها را در هم می‌ریزد.