آموزش مسئولیت پذیری به کودکان

کارهای منزل از نظر والدین کارهایی کوچک و تکراری هستند که همیشه در خانه انجام می‌شوند، اما در نظر بسیاری ازکودکان این کارها بسیار مشکل و ناخوشایندند و معمولا با بحث و جدل‌های زیادی همراه است. برای واگذاری کارهای منزل به کودکان‌تان نکات زیر را در نظر بگیرید.

- هرگز کودکان را دست کم نگیرید: اغلب والدین کارهایی را که کودکان قادر به انجام‌شان هستند پایین‌تر از حد واقعی در نظر می‌گیرند. آن‌ها حتی ممکن است کارهایی را برای کودکانشان انجام دهند که خود آن‌ها به خوبی قادر به انجامش هستند.

- وظایفی را واگذار کنید که مناسب سن کودکان باشد: اگر وظیفه‌ای که به او می‌دهید برای سنش مشکل باشد، ناامید و دلزده خواهد شد. اما اگر کارها طوری باشند که کودک از عهده انجام آن‌ها به خوبی برآید، به این ترتیب تشویق می‌شود و می‌خواهد کارهای بیشتری انجام دهد.

- به خاطر داشته باشید کلید کار «سادگی» است: کودکان خردسال عادت دارند به محدوده کوچکی توجه کنند. بنابراین انجام کارهایی را به او بسپارید که در یک محدوده کوچک باشد تا او را خسته نکند.

- دقیقا مشخص کنید انتظار دارید چه کاری انجام دهد: در واقع به او نشان دهید چگونه این کار را انجام دهد.

- تا جایی که ممکن است کارهای او را اصلاح نکنید: تصحیح کردن، ناخودآگاه این پیام را به کودک منتقل می‌کند که تلاشش به اندازه کافی خوب نبوده است. بنابراین به جای توجه به مقدار کاری که انجام داده است، به تلاشش توجه کنید و از سرزنش کردن او نیز بپرهیزید. سرزنش کردن سبب می‌شود کودک تصور کند هرگز نمی‌تواند شما را راضی نگه دارد بنابراین دست از تلاش بر می‌دارد. به یاد داشته باشید با گذشت زمان، کودک در کارهایش مهارت پیدا می‌کند، بر آن‌ها مسلط می‌شود و از عهده انجام کارها بهتر بر می‌آید.

- به جای جملات منفی از جملات مثبت استفاده کنید: مثلا به جای «اگر لباس‌های مهمانی را در نیاوری...» از این عبارت استفاده کنید «اگر میخواهی بازی کنی اول باید لباس‌های مهمانی را در آوری.» بدین ترتیب اگر چند بار این جملات را تکرار کنید، انجام این کارها برای کودک به شکل عادت در می‌آید و دیگر نیازی نیست کارها را مرتب به او یادآوری کنید.

- عواقب اشتباه یا سهل انگاری را بپذیرد: کودک باید از انتخاب خود درس بگیرد. بنابراین کاری کنید عواقب سهل انگاری یا اشتباهش را بپذیرد. به عنوان مثال اگر کودک از جمع کردن اسباب بازی‌هایش در اتاق پذیرایی سر باز می‌زند، اسباب بازی‌ها به مدت دو روز از دسترس او دور نگه داشته شوند، اگر لیوان شیر را می‌ریزد، به او دستمالی برای تمیز کردن داده شود یا اگر به خاطر اتلاف وقت سرویس را از دست می‌دهد، با اتوبوس به مدرسه برود.

- در هر شرایطی خونسردی خود را حفظ کنید: بروز خشم و عصبانیت فقط کارها را دشوارتر می‌کند. اگر فرزندتان تمایل ندارد کاری را انجام دهد، به طور واضح و فقط یک بار دیگر کاری را که قرار بوده انجام دهد به او یادآوری کنید. بهتر است این یادآوری نیز همراه با شوخی باشد. مثلا بگویید «لباس‌های ریخته شده کف اتاق صدات می‌کنند. کی می‌خوای جواب شون رو بدی؟!» در مواقعی نیز که فرزندتان کارها را با شلوغ کاری انجام می دهد، به جای بروز خشم، برای او مشخص کنید این شلوغ کاری‌ها فقط برای یک بار قابل تحمل‌اند و برای بار دوم تنبیه در پی خواهند داشت.

- تأکید کنید در قبال انجام کارهایش پاداشی دریافت نمی‌کند: کودک باید بداند مانند دیگر اعضای خانواده وظایفی دارد که باید انجام بدهد، بدون این که انتظار پاداشی داشته باشد. البته تشویق‌های کلامی را فراموش نکنید و رفتارهای پسندیده فرزندتان را جلوی خودش به زبان بیاورید. این کار باعث می‌شود با شور و شوق بیشتری دوباره آن کار را تکرار کند و در خاطرش ماندگار شود.

- با همسرتان هماهنگ باشید: اگر تصمیمی گرفتید و از فرزندتان خواستید کاری را انجام بدهد، قاطعیت به خرج دهید و درباره قوانین خانه و انتظارات تان از کودک، به صورت شفاف و واضح با او صحبت کنید.

- فراموش نکنید که خودتان الگوی خوبی برای آن‌ها باشید: اگر از فرزندتان می‌خواهید وسایلش را سر جایش بگذارد، خودتان باید در منزل این کار را انجام دهید و وسایل تان را دور و بر خانه پرت نکنید!

منبع: بیتوته

دسته بندی اخبار

به کانال رسمی مبتکران در تلگرام بپیوندید