به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌الرت، سیر تکاملی فسیل‌ها زمان زیادی را صرف می‌کند. البته باید توجه داشت که منظور از زمان زیاد، بدون هیچ‌گونه اغراقی میلیون‌ها سال است.
اما به تازگی گروهی از محققان در حال حاضر روش‌هایی را توسعه داده‌اند که ساختن فسیل‌های مناسب را تنها طی یک روز ممکن کرده است.
شاید نام فرآیند بلوغ مصنوعی را شنیده باشید. این فرآیند یک تکنیک است که برای درک و استفاده از فرآیند فسیل‌سازی در مسیر درست برای ایجاد فسیل‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در این روش، از فشار و درجه حرارت بالا برای تولید فسیل‌هایی که تشکیل شدنشان هزاران سال طول می‌کشد، استفاده می‌شود.
این فرآیند کاملا شبیه فرآیند "دمای بالا با فشار بالا"(High-Pressure High Temperature) است که با استفاده از آنها دانشمندان الماس‌های مصنوعی را ایجاد می‌کنند.
در فرآیند بلوغ مصنوعی، یک قطعه از عنصر آلی تبدیل به یک فسیل می‌شود.
فسیل با تحمل مقدار زیاد فشار و گرما در رسوبات زمین به مدت زمان طولانی تشکیل می‌شود و گاهی اثرات کربن نیز بجا می‌گذارد.
به گفته "ایوان سایتا" متخصص فسیل‌شناسی، این فرآیند کاملا سازگار نیست، زیرا زمانی که او سعی کرد پرهایی را به یک فسیل تبدیل کند، تنها چیزی که حاصل شد، یک لجن بد بو بود.
وی گفت: این ناسازگاری به وضوح نشان می‌دهد که این روند نیاز به کار بیشتر و مطالعات بیشتری برای دستیابی به کمال دارد.
با توجه به گفته‌های "سایتا"، آنچه که ما می‌فهمیم این است که فسیل‌ها صرفا نتیجه قطعی این فرایند نیستند، بلکه ترکیب مولکولی بافت‌های مختلف است.
بنابراین "سایتا" با "تام کای"، متخصص بنیاد پیشرفت علمی، همکاری خود را آغاز کرد تا راهی برای بهبود شبیه‌سازی فرآیند فسیل‌سازی با استفاده از نمونه‌های حیوانات و گیاهان امروزی بیایند.
آنها نمونه‌هایی مانند پرهای پرندگان، اندام مارمولک و برگ‌های درختان را به اندازه یک سکه درآوردند. این قرص‌ها در یک لوله فلزی مهر و موم شده قرار گرفتند و سپس در یک فر در دمای 210 درجه سانتی‌گراد و تحت فشار psi3500 گذاشته شدند.
پس از یک دوره حدود 24 ساعته، این قرص‌ها بیرون آورده شدند. فسیل‌هایی که از این فرایند حاصل شد، بسیار باکیفیت و عالی بودند.
"سایتا" هیجان خود را اینگونه ابراز کرد و گفت: ما کاملا هیجان‌زده بودیم. ما بحث کردیم که چه کسی قرص‌ها را باز می‌کند تا نمونه‌ها را نشان دهد. آنها مانند فسیل‌های واقعی بودند. ردهایی از پوست وجود داشت و استخوان‌ها قهوه‌ای شده بودند.
سپس این فسیل‌ها با دقت زیر میکروسکوپ بررسی شدند و نشان دادند که آنها هیچ گونه بافت یا پروتئین چربی ندارند و همچنین حضور ملانوزوم‌ها را کشف کردند.
این یافته‌ها بسیار خوشایند بود، زیرا فسیل‌های واقعی که به شکل طبیعی در طول زمان ساخته می‌شوند نیز دارای این ویژگی‌ها هستند.
این یافته‌ها و تحقیقات به طور بالقوه می‌تواند یک دارایی ارزشمند برای محققان باشد و در نهایت به دانشمندان کمک کند تا رمز و راز فرگشت حیوانات را دریابند.
"سایتا" در وصف این مطالعه افزود: استفاده از رویکردی که ما برای شبیه‌سازی فسیل به کار بردیم، ما را از انجام یک آزمایش به مدت هفتاد و یک میلیون سال معاف کرد. روش آزمایشی ما مثل تقلب است.
وی افزود: اگر ما از این روش برای پیدا کردن بیومولکول‌هایی که می‌توانند تحت فشار و حرارت فسیل‌سازی دوام بیاورند، استفاده کنیم، آنگاه خواهیم دانست که باید در فسیل‌های واقعی چه چیزهایی را جستجو کنیم.
در حالیکه محققان بر این باورند که تیمشان اولین تیمی نیست که فسیل را در یک آزمایشگاه شبیه‌سازی می‌کند، اما قطعا اولین گروهی هستند که به لطف روش‌های جدید توسعه یافته، به این سرعت به آن دست یافته‌اند.
این تیم در مورد یافته‌ها و امکاناتی که روش جدید آنها می‌تواند محقق کند، هیجان‌زده است.
"سایتا" می‌گوید: با ایده‌هایی که در حال حاضر داریم، می‌توانیم تحقیقاتی به ارزش 10 ساله را انجام دهیم. ما در واقع در حال ورود به یک دوران طلایی هستیم، زیرا همیشه به دنبال بیومولکول‌های فسیل‌ها بوده‌ایم تا آنچه را که در مورد زندگی گذشته به ما می‌گویند، دریابیم.
منبع: ایسنا