به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، یک مطالعه جذاب از یک تیم از محققان در سنگاپور نشان داده است که یک خواب کوتاه‌مدت شبانه همراه با یک چرت عصرگاهی برای خلق و خوی دانش‌آموزان نوجوان، حافظه و عملکرد شناختی مغز آنها بهتر از تنها خواب طولانی‌مدت در شب است.
البته این موضوع کاملاً یک مزیت محسوب نمی‌شود، چرا که محققان دریافتند این به اصطلاح "خواب منقطع" موجب سطوح بالاتر گلوکز می‌شود که افزایش خطر ابتلاء به دیابت را به همراه دارد.
نوجوانان نسبت به بزرگسالان سالم نیاز به خواب بیشتری دارند. نه تنها توصیه می‌شود که نوجوانان روزانه بین هشت تا ۱۰ ساعت خواب را هدف قرار دهند، بلکه بلوغ، ساعت بدن نوجوانان را مختل کرده و آنها را شب بیدار نگه داشته و موجب بیشتر خوابیدن آنها در صبح می‌شود.
به این شب‌بیداری موبایل‌ها و شبکه‌های اجتماعی و از آن طرف اجبار برای رفتن به مدرسه و زود بیدار شدن را اضافه کنید تا متوجه شوید که چرا اغلب نوجوانان دچار محرومیت از خواب هستند. در یک مطالعه مشخص شد که تنها ۱۵ درصد از نوجوانان میزان خواب توصیه شده را دریافت می‌کنند.
این مطالعه جدید که توسط محققان دانشگاه ملی سنگاپور انجام شده است، مطالعه جدیدی برای بررسی نحوه حادث شدن اختلالات عملکردی عصبی و رفتاری و نشانگرهای متابولیک بین نوجوانانی است که یک خواب طولانی‌مدت در طول شب تجربه می‌کنند و نوجوانانی که یک خواب کوتاه‌تر اما همراه با چرت عصرگاهی را انجام می‌دهند.
گروهی که خواب یکسره را انجام می‌دادند به ۶.۵ ساعت خواب در شب محدود شدند که نیم ساعت کمتر از میزان متوسطی است که اکثر نوجوانان گزارش می‌دادند. از سوی دیگر، گروه خواب منقطع به ۵ ساعت خواب شبانه و ۹۰ دقیقه خواب بعد از ظهر محدود شدند.
در مقایسه با یک گروه کنترل شامل نوجوانانی که ۹ ساعت توصیه شده در شب را می‌خوابیدند، هر دو گروهی که دچار کم خوابی بودند افت خلق و خوی و عملکرد شناختی را نشان دادند. با این حال، به طور غیر منتظره‌ای گروه خواب منقطع عملکرد بهتری در آزمون شناختی نسبت به گروه خواب مداوم نشان داد.
"مایکل چی" یکی از نویسندگان ارشد این مطالعه جدید می‌گوید: در شرایط محدودیت خواب، دانش آموزان در گروه خواب منقطع، هوشیاری بیشتر و حافظه فعال‌تر و خلق و خوی بهتری نسبت به همتایان خود که به طور مداوم ۶.۵ ساعت می‌خوابیدند داشتند.
این مطالعه همچنین تأثیر خواب محدود بر غلظت گلوکز خون را مورد بررسی قرار داد. در اینجا نتایج معکوس شد. در حالی که گروه خواب مداوم هیچ تغییری در سطح گلوکز خون را حتی در مقایسه با گروه کنترل نشان نداد، سطح گلوکز نوجوانان گروه خواب منقطع به طور قابل توجهی بالاتر از حد انتظار رفت.
محققان خاطرنشان می‌کنند که مشخص نیست چنین سطوح بالایی از گلوکز چه پیامدهای دراز مدتی برای فرد دارد، اما بیشترین خطر آن احتمال بالای ابتلاء به دیابت است.
متأسفانه کسانی که به دنبال پاسخ واضحی برای این هستند که کدام روش خوابیدن را انتخاب کنند، به پاسخ قاطعی نمی‌رسند چرا که هیچ‌کدام از این روش‌ها ایده‌آل نیست و بهترین کار همان ۹ ساعت خوابیدن در شب است.
مطالعه جدید در مجله Sleep منتشر شده است.
منبع: ایسنا