به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، آبی که امروز روی کره زمین وجود دارد، همان آبی است که نزدیک به پنج میلیارد سال است که همین جا بوده است، به این معنی که حتی ادرار دایناسورها نیز در آن بوده است، اما آبی که در محل زندگی ما جریان دارد بارها و بارها در تاسیسات تصفیه آب بازیافت و تصفیه می‌شود و به دست ما می‌رسد.
هنگامی که آب با ادرار از بدن ما جدا می‌شود، سفری را به سمت کارخانه فاضلاب آغاز می‌کند، جایی که برای استفاده مستقیم تصفیه می‌شود یا مسیر متفاوتی را به یک کانال آب و در نهایت ریختن به دریا در پیش می‌گیرد که در آن صورت نیز مجددا بالاخره مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
در حالی که هزاران سال است که انسان‌ها زباله‌ها و آب را جدا می‌کنند، اما تا آغاز قرن بیست و یکم، مردم به روشی که کاملا آب آشامیدنی سالم را در دسترس قرار دهد، نرسیدند.
تعداد افرادی که قبل از ما آب نوشیده‌اند با استفاده از یک فرمول قابل محاسبه است. ورودی‌های این فرمول عبارتند از میزان ادرار ۳۵۰ میلیون ساله از پنمیلیارد تُن مهره‌دار که هشت برابر وزن بدن خود در سال ادرار می‌کنند که معادل ۱۴ هزار میلیون مایل مکعب است.
این بدان معناست که اتم‌های موجود در مولکول آب به طور متوسط قبلاً ۱۰ برابر به ادرار آلوده شده‌اند و البته این یک تخمین محافظه‌کارانه است.
آغاز عصر برنز یا عصر مفرغ که در حدود ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شد، زمانی است که انسان‌ها شروع به استفاده مجدد از فاضلاب برای آبیاری و آبزی‌پروری کردند، روشی که در میان تمدن‌های باستانی ساکن چین، مصر و بین النهرین دیده می‌شود.
سیستم‌های رومی برای برداشت آب باران از پشت بام‌ها برای مصارف خانگی نیز در شهرهایی مانند پمپئی کشف شده است.
مردمی که در آلمان و فرانسه زندگی می‌کردند در طول قرن سیزدهم حوضچه‌های پرورش ماهی ساختند که برای دریافت فاضلاب غنی از مواد مغذی از توالت‌های صومعه ساخته شده بودند.
در قرن ۱۹، استفاده مجدد ناخواسته از فاضلاب نیز در کشورهای مختلف از طریق بهره‌برداری از مزارع فاضلاب که در ابتدا برای اهداف بهداشتی مهندسی شده بودند، انجام شد، جایی که فاضلاب برای بهره‌مندی از ارزش غنی‌سازی خاک به زمین اضافه می‌شد.
امروزه جهان از روش‌های پیچیده‌تری برای تبدیل فاضلاب به آب آشامیدنی استفاده می‌کند که اساساً یک فرآیند چرخشی بی‌پایان است.
دو چرخه مختلف تصفیه وجود دارد که آب می‌تواند قبل از خروج از شیر آب خانه ما آن را طی کند که شامل چرخه آب شهری و چرخه آب طبیعی است.
هنگامی که آب از چرخه آب شهری عبور می‌کند، ابتدا در یک تصفیه‌خانه تصفیه می‌شود و سپس به خانه ما فرستاده می‌شود.
آب پس از مصرف از شیر آب، به یک خط لوله فاضلاب روانه می‌شود که به تصفیه‌خانه فاضلاب منطقه منتهی می‌شود و در آنجا یا برای استفاده انسانی تصفیه می‌شود یا در آبراه‌ها رها می‌شود.
آبی که به آبراه ریخته می‌شود، احتمالاً به آبراه دیگری می‌ریزد که یک کارخانه آب آشامیدنی را تغذیه می‌کند، جایی که چرخه آب شهری دوباره از نو شروع می‌شود.
در صورتی که آب به سمت تصفیه‌خانه جریان پیدا نکند، در یک چرخه طبیعی به اقیانوس راه پیدا می‌کند یا در هوا تبخیر می‌شود.
حیات دریایی آب اقیانوس را قبل از اینکه تبخیر شود، چندین بار مصرف می‌کند و ابرهایی در آسمان تشکیل می‌دهد و سپس در هنگام متراکم شدن، این آب به صورت باران به زمین بازمی‌گردد.
این بارندگی ممکن است دوباره به چرخه آب شهری ختم شود یا به رودخانه‌ها و دریاچه‌ها سرازیر شود یا به منابع آب زیرزمینی نفوذ کند و این روند دوباره از نو شروع می‌شود.
روند امروزی کاملاً متفاوت از روش تصفیه فاضلاب توسط اجداد ما است. به عنوان مثال در چین، بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۸ در مجله Frontiers منتشر شد، آنها ادرار را از توالت‌ها جمع‌آوری می‌کردند و آن را برای کود دادن به زمین‌های کشاورزی استفاده می‌کردند.
در سایر مناطق جهان، هدف اصلی جداسازی ادرار چیز دیگری در راستای رعایت بهداشت بوده است. به عنوان مثال در یمن که آب و هوای گرمی دارد، ادرار را از توالت‌ها به سمت دیوارهای بیرونی خانه راهی می‌کردند و اجازه می‌دادند بدین ترتیب به سرعت تبخیر شود. همچنین توالت‌ها دو خروجی داشتند. یکی در جلو و دیگری در پشت برای جدا کردن ادرار از مدفوع که این کارها از سال ۷۵۰ بعد از میلاد انجام می‌شد.
با این حال، دنیای مدرن، فناوری پیشرفته‌ای را برای جداسازی فاضلاب از آب ارائه کرده است.
این فناوری شامل غشاهای میکروفیلتراسیون، اولترا فیلتراسیون و اُسمُز معکوس است که بر پایه استفاده از اُزُن همراه با فیلتراسیون بیولوژیکی، روش ضدعفونی سازی با استفاده از پرتوی فرابنفش با انرژی کم، متوسط و بالا و اکسیداسیون پیشرفته پرتوی فرابنفش با انرژی بالا استوار است.
اسمز معکوس یا گذرندگی وارون یک فرآیند تصفیه آب است که در آن از فشار برای معکوس نمودن جریان اسمزی آب از درون یک غشای نیمه‌تراوا برای تولید آب خالص و حذف یون‌ها، مولکول‌ها و ذرات بزرگ‌تر حل شده در آب استفاده می‌شود.
این روش‌ها به خوبی می‌توانند سمیت حاد و مزمن آب را از بین ببرند و آن را قابل آشامیدن کنند.
منبع: ایسنا