به نقل از ویفروم، هنگامی که سازمان بهداشت جهانی در ۱۱ مارس ۲۰۲۰ کووید-۱۹ را به‌عنوان یک بیماری همه‌گیر اعلام کرد، تعداد اندکی توانستند اثرات فاجعه باری که این ویروس بر آموزش کودکان جهان خواهد گذاشت را پیش‌بینی کنند. قرنطینه‌ها در ۱۲ ماه اول همه‌گیری، منجر به این شد که ۱.۵ میلیارد دانش‌آموز در ۱۸۸ کشور قادر به حضور در مدرسه نباشند و تأثیرات ماندگاری بر آموزش یک نسل گذاشت.
گزارش سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در مورد تأثیرات تعطیلی مدارس در سال ۲۰۲۱ بیان کرد که گروه‌های اندکی نسبت به کودکان مدرسه‌ای در برابر ویروس کرونا آسیب‌پذیرتر هستند اما تعداد اندکی از گروه‌ها بیشتر تحت تأثیر برای مهار ویروس قرار گرفته‌اند. اگرچه تعطیلی بسیاری از مدارس به‌عنوان اقدامات موقت اعلام شد اما این تعطیلی‌ها در طول سال ۲۰۲۰ و بعد از آن نیز ادامه یافت.
یونیسف در اواخر مارس ۲۰۲۲ گزارش کرد که ۲۳ کشور (خانه حدود ۴۰۵ میلیون دانش‌آموز)، هنوز مدارس خود را به‌طور کامل باز نکرده‌اند. برای مثال در حالی که چین برای مهار شیوع جدید کووید-۱۹ مبارزه می‌کرد، مدارس شانگهای و شیان در اکتبر ۲۰۲۲ تعطیل شدند.
کووید، آموزش را برای برخی به پایان رسانده است. یونیسف اعلام کرد که نزدیک به ۱۴۷ میلیون کودک بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲ بیش از نیمی از تحصیل حضوری خود را از دست داده‌اند و هشدار می‌دهد که بسیاری، به ویژه آسیب‌پذیرترین افراد، در معرض خطر ترک تحصیل قرار دارند. این خطر توسط داده‌های یونیسف نشان می‌دهد ۴۳ درصد از دانش‌آموزان پس از بازگشایی مدارس در لیبریا آفریقا در دسامبر ۲۰۲۰ به مدرسه بازنگشته‌اند.
یونیسف افزود: تعداد کودکانی که در آفریقای جنوبی مدرسه را ترک کردند از ۲۵۰ هزار به ۷۵۰ هزار رسید و طی مارس ۲۰۲۰ تا جولای ۲۰۲۱ سه برابر شده است. زمانی که مدارس در اوگاندا پس از دو سال تعطیلی بازگشایی شدند، تقریباً از هر ۱۰ کودک یک کودک در کلاس‌های درس حاضر نشد و در مالاوی، نرخ ترک تحصیل در میان دختران در آموزش متوسطه بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱، ۴۸ درصد افزایش یافته است.
نتایج بررسی نشان داده است که در کشورهای مورد تجزیه‌وتحلیل، سرعت کنونی یادگیری به قدری آرام است که برای اکثر دانش‌آموزان هفت سال طول می‌کشد تا مهارت‌های خواندن پایه‌ای را که باید طی دو سال آموخته می‌شد و ۱۱ سال طول بکشد تا مهارت‌های پایه‌ای را یاد بگیرند.
تجزیه‌وتحلیل بحران توسط یونسکو که در نوامبر ۲۰۲۲ منتشر شد، نشان داد که آسیب‌پذیرترین دانش‌آموزان بیشترین آسیب را از عدم حضور در مدرسه دیده‌اند. این سازمان افزود که پیشرفت به سوی هدف توسعه پایدار سازمان ملل‌متحد برای آموزش عقب افتاده است.
بر اساس گزارش سال ۲۰۲۲ مجمع جهانی اقتصاد، در هند، این بیماری همه‌گیر شکاف در نتایج یادگیری میان دانش‌آموزان را افزایش داده است و آنهایی که از خانواده‌های محروم و آسیب‌پذیر هستند بیشتر از همه عقب مانده‌اند. حتی در جایی که مدارس سعی در ادامه آموزش با استفاده از آموزش از راه دور داشتند، شکاف اجتماعی و اقتصادی تداوم یافت. نتایج تحقیقی در ایالات‌متحده نشان داد که پیشرفت کودکان در ریاضیات در مناطق کمتر برخوردار، در مقایسه با محله‌های مرفه‌تر، بیشتر از ۵۰ درصد کاهش می‌یابد.
شرکت مشاوره مک‌کینزی می‌گوید که دانش‌آموزان آمریکایی تا پایان سال تحصیلی ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ به‌طور متوسط پنج ماه در ریاضیات و چهار ماه از خواندن عقب‌تر بودند و دانش‌آموزان محروم بیشترین آسیب را دیدند.
محققان ژاپنی نیز الگوی مشابهی را یافتند که در آن کودکان محروم و کوچک‌ترین آنان بیشتر از تعطیلی مدارس رنج می‌برند. آنان گفتند که اثرات نامطلوب تحصیل در خانه برای افرادی که بدترین شرایط زندگی را دارند ممکن است طولانی‌تر باشد. با این حال، در سوئد، جایی که مدارس در طول همه‌گیری باز ماندند، هیچ کاهشی در نمرات درک مطلب در میان کودکان از همه گروه‌های اجتماعی و اقتصادی مشاهده نشد.
بنابراین چه کاری می‌توان برای کمک به نسل همه‌گیر برای بازیابی یادگیری از دست رفته خود انجام داد؟ بانک جهانی اقداماتی را که کشورها می‌توانند انجام دهند، از جمله وادار کردن مدارس به ارزیابی میزان کاهش یادگیری دانش‌آموزان و نظارت بر پیشرفت آنها پس از بازگشت به مدرسه ارائه می‌کند.
در این بیانیه آمده است که آموزش تداومی و اقداماتی برای اطمینان از اینکه کودکان مدرسه را ترک نمی‌کنند ضروری است و اینها می‌تواند شامل تغییر تقویم مدرسه و اصلاح برنامه درسی برای تمرکز بر مهارت‌های اساسی باشد. همچنین افزایش فرصت‌های یادگیری در خانه و حمایت از والدین نیز حیاتی است و معلمان نیز برای جلوگیری از فرسودگی به کمک بیشتری نیاز دارند.
منبع: ایسنا