به گزارش ایسنا و به نقل از آیای، بیماری طاسی منطقهای وضعیتی است که با ریزش شدید مو از پوست سر تا صورت و بدن مشخص میشود. این بیماری زمانی رخ میدهد که سیستم ایمنی به فولیکولهای مو حمله میکند و باعث ریزش مو میشود.
طاسی منطقهای یا کچلی سکهای یا آلوپسیا آرهآتا یا آلوپسی آرئاتا(alopecia areata) نام عام کاهش موی سر یا هر قسمت از بدن به هر علت است. طاسی منطقهای یک بیماری است که با آغاز سریع ریزش مو در یک منطقه کاملاً مشخص و معمولاً مدور تشخیص داده میشود. اکثریت بیماران زیر ۶۰ سال سن دارند و هیچ یافته دیگری به همراه ندارند. علت این بیماری میتواند اختلالات سیستم ایمنی مانند کم خونی ایمنی، التهاب تیروئید، دیابت و غیره باشد. اغلب در این بیماری فولیکولهای مو در نتیجه حمله اشتباه توسط سیستم دفاعی بدن شخص آسیب میبیند و مانع از رشد مو میشود که این بیماری به عنوان یک بیماری ناشی از اختلالات سیستم دفاعی بدن شناخته شده است.
طاسی موضعی یک اختلال خودایمن شایع و ریزش موی غیر قابل پیشبینی است. در بیشتر موارد، موها در مقیاس کوچکی شروع به ریزش میکنند. برای بیشتر افراد، ریزش مو چیزی بیشتر از چند حفره ریخته شده نیست، اما در برخی موارد دیگر میتواند شدیدتر باشد. برخی مواقع، میتواند سبب ریزش کامل موی پوست سر شود یا در موارد شدید سبب ریزش موی بدن میشود. شرایط ایجاد شده میتواند تحت تأثیر سن و جنس هر کس باشد، به نظر میرسد که بیشتر موارد در سنین کمتر از ۳۰ سال رخ میدهد.
این بیماری درمان قطعی ندارد و تنها درمانهای محدودی برای آن وجود دارد که به رشد سریع مو کمک میکند، اما موارد شدید آن به شدت در برابر درمان مقاوم هستند.
اکنون یک داروی جدید به نام ritlecitinib از شرکت مشهور فایزر در چنین مواردی پتانسیل تأثیر قابل توجهی را از خود نشان داده است.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده(FDA) داروی جدید شرکت فایزر موسوم به LITFULO را برای این بیماری تایید کرده است.
این دارو به شکل یک قرص خوراکی ساخته شده است که یک بار در روز مصرف میشود. با این حال، فقط افراد بالای ۱۲ سال که دارای بیماری ریزش مو به نام طاسی منطقهای هستند، مجاز به مصرف آن هستند.
با توجه به اینکه LITFULO اولین داروی مورد تایید FDA برای نوجوانانی است که از بیماری ریزش مو رنج میبرند، دوز توصیه شده آن ۵۰ میلیگرم تعیین شده است.
دکتر بریتانی کریگلو، دانشیار پوست در دانشکده پزشکی ییل میگوید بیماران ممکن است در هر سنی علائم طاسی منطقهای را بروز دهند، اما بیشتر افراد در نوجوانی، بیست سالگی یا سی سالگی علائم خود را نشان میدهند.
آگاهی از درمان
وی افزود: داروی LITFULO یک گزینه درمانی مهم برای بیماران جوانتر با ریزش موی قابل توجه است که اغلب با چنین بیماری قابل مشاهدهای دست و پنجه نرم میکنند.
این قرص ریزش مو حاوی گروهی از آنزیمها به نام کیناز است. این دارو هنگامی که دو نوع پروتئین خاص مسدود میشوند - ژانوس کیناز ۳(JAK۳) و تیروزین کیناز بیان شده در خانواده کینازها کارسینوم سلولی کبدی(TEC) - عمل میکند.
طبق گفته موسسه ملی سرطان، سلولهای انسان از انواع مختلفی از کینازها ساخته شدهاند که به کنترل عملکردهای مهمی مانند سیگنالدهی سلولی، متابولیسم، تقسیم و بقا کمک میکنند.
مهار پروتئین کیناز کنترل برخی از فرآیندهای بدن را که به ریزش مو کمک میکنند، امکان پذیر میکند.
به گفته فایزر، تاییدیه FDA بر اساس نتایج آزمایشات بالینی در درمان بیماران مبتلا به طاسی منطقهای بوده است.
مولفههای مطالعه
مطالعه کارآزمایی فاز ۲ فایزر بر روی ۷۱۸ نفر که از وضعیت ریزش مو رنج میبردند، انجام شد. همه بیماران حداقل ۵۰ درصد یا بیشتر ریزش موی سر را تجربه کرده بودند.
شرکت فایزر میگوید: علاوه بر این، کارایی و ایمنی داروی LITFULO در ۱۱۸ سایت در ۱۸ کشور ارزیابی شده است.
این مطالعه به این نتیجه رسید که ریزش موی ۲۳ درصد از بیمارانی که با ۵۰ میلیگرم LITFULO تحت درمان قرار گرفتند، حداقل ۸۰ درصد یا بیشتر در مدت شش ماه بهبود یافت، در حالی که تنها ۱.۶ درصد از طریق دارونما بهبود یافتند.
فایزر میگوید: اثربخشی و ایمنی LITFULO بین نوجوانان(۱۲ تا ۱۷ سال) و بزرگسالان(۱۸ سال و بالاتر) یکسان بوده است.
علاوه بر این، فایزر گزارش میدهد که شایعترین عوارض جانبی ثبت شده در حداقل چهار درصد از بیماران تحت درمان با LITFULO شامل سردرد(۱۰.۸ درصد)، اسهال(۱۰ درصد)، آکنه(۶.۲ درصد)، جوش(۵.۴ درصد) و کهیر(۴.۶ درصد) است.
آنجلا هوانگ، مدیر ارشد بازرگانی و رئیس بخش تجارت جهانی زیستدارویی فایزر میگوید LITFULO یک پیشرفت مهم در درمان طاسی منطقهای است که یک بیماری خودایمنی است که قبلا هیچ گزینه مورد تاییدی برای آن در دسترس نوجوانان نبوده است.
وی افزود: با این تاییدیه، نوجوانان و بزرگسالانی که با ریزش موی قابل توجهی دست و پنجه نرم میکنند، فرصت قابل توجهی برای رشد مجدد موی سر خود دارند.
اطلاعات کامل این مطالعه در مجله The Lancet منتشر شده است.
منبع: ایسنا