به گزارش سرویس علمی ایسنا، اخترشناسان در این تحقیق با استفاده از بررسی دیجیتالی آسمان اسلون (SDSS) اقدام به جمع داده برای تجزیه و تحلیل روشنایی و فاصله ستارگان در لبه کهکشان راه‌شیری کردند.
نتایج بدست آمده نشان می‌دهد که لبه دیسک کهکشان دارای شیارهایی از ستارگان، درست مانند لبه راه‌راه مقوا است.
«هایدی نیوبرگ» از اخترشناسان موسسه پلی‌تکنیک رنسلر در نیومکزیکو تأکید کرد: به نظر می‌رسد که این الگوها ادامه ساختار مارپیچی کهکشان راه‌شیری و احتمالا مربوط به آن هستند.
احتمالا یک کهکشان کوتوله در دیسک راه‌شیری غوطه‌ور شده و ریز موج‌هایی را برجای گذاشته است.
رشته حلقه‌مانند اطراف راه‌شیری اصطلاحا حلقه تک‌شاخ (Monoceros Ring) نامیده می‌شود که در فاصله بیش از 65 هزار سال نوری از مرکز کهکشان واقع شده است.
با جای دادن این حلقه در نقشه راه‌شیری، اندازه این کهکشان از 100 هزار به 150 هزار سال نوری گسترش یافت.
برای وضوح بالاتر، دید سه‌بعدی از حلقه تک‌شاخ و مشاهده سایر حلقه های دورتر از تلسکوپ گایا استفاده شد. همچنین در میان گازهای اطراف کهکشان راه‌شیری، مجموعه‌ای از آشفتگی‌ها و نوسانات در بخش خارجی کهکشان مشاهده شد که می‌تواند نشانه‌ای از یک کهکشان مزاحم باشد؛ اما این یافته به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
نتایج این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر خواهد شد.
خبرگزاري ايسنا