گشتی در دانشگاه صنعتی امیرکبیر(پلی تکنیک تهران)

انگار کنکور باعث شده دیگر کسی به فکر این نباشد که دانشگاهی را انتخاب کند که به هدفش نزدیک‌تر باشد و با روحیاتش بسازد. اگر مارک‌گذاری معمول را کنار بگذارید، باید بتوانید با یک سیستم آموزشی ارتباط برقرار کنید که حداقل چهار سال آن‌جا زندگی کنید. در این یادداشت یک دانشگاه کوچک صنعتی را معرفی می‌کنیم که بچه‌هایش به پرشوری و شیطانی معروفند.
 

اگر دانشگاه تهران را به عنوان دانشگاه مادر کنار بگذاریم، دانشگاه امیرکبیر و شریف همیشه، به عنوان دو دانشگاه برتر صنعتی کشور، با هم کل‌‌کل داشته‌اند. تازه این کل‌کل دامن‌گیر اساتید هم شده. یک عبارتی که همیشه امیرکبیری‌ها به شریفی‌ها می‌گویند این است که «شریف از صدقه سری پلی‌تکنیک شد دانشگاه!» برای این‌که متوجه بشوید جریان از چه قرار است باید برگردیم به زمان تاسیس این دانشگاه‌ها. پلی‌تکنیک در سال 1335 توسط مهندس حبیب نفیسی و به دستور دولت وقت تاسیس شد. البته دانشگاه فعالیت‌های آموزشی را رسما از 1337 شروع کرد. پس از مهندس حبیب نفیسی بنیانگذار پلی تکنیک تهران، چند ماهی دکتر عابدی به جای وی ریاست پلی تکنیک را بر عهده داشت و سپس در اواخر سال ۴۱ دکتر مجتهدی رییس اسبق دبیرستان البرز و موسس دانشگاه صنعتی شریف، به ریاست پلی‌تکنیک منصوب شد. دکتر مجتهدی برای پلی‌تکنیک کم نگذاشت و می‌شود گفت پلی تکنیک نیمی از شهرت و افتخارش را مدیون ایشان است. اما جریان کل‌کل چیست؟ مدتی می‌گذرد و سری اول دانش‌آموخته‌های پلی‌تکنیک در سطح علمی و صنعتی کلی گل می‌کارند. همین موجب می‌شود دستور تاسیس دانشگاه صنعتی دیگری مثل امیرکبیر در سال 1344 صادر شود، که همان آریامهر سابق یا صنعتی شریف خودمان می‌شود.

یک دانشگاه شلوغ پلوغ!

از آن‌جا که دانشگاه کوچک است و دانشکده‌ها همه با فاصله کمی به هم چسبیده‌اند، در ده دقیقه می‌شود از یک سر دانشگاه به سر دیگر رفت. چهار در دارد که دو در اصلی آن به خیابان ولی‌عصر و حافظ باز می‌شود. خودتان فکرش را بکنید که چه آلودگی و شلوغی اطراف دانشگاه بیداد می‌کند! کوچکی دانشگاه باعث شده جو بچه‌ها صمیمی‌تر شود؛ تقریبا بیشتر دانشجوها را فقط روزی 10 بار در رفت و آمد می‌بینید! از نظر بوفه دانشگاه کمی نسبت به رقبایش لنگ می‌زند. کل دانشگاه را فقط دو تا بوفه تامین می‌کند.

بحث اصلی در این دانشگاه رشته‌هایی است که در این دانشگاه حرف اول را می‌زنند و به اصطلاح قطب هستند. در زیر به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

رشته‌های قطب:

برق- قدرت

آن‌هایی که عشق برق- قدرت هستند به گوش باشند که قدرت امیرکبیر قطب است (در همین حد بدانید که تقریبا یعنی بین قدرت دانشگاه‌های دیگر شاخ‌ترین است). الحق هم اساتید و آزمایشگاه‌های خفنی دارند.

مکانیک

اما در کل، همه دانشگاه (به جز بچه برقی‌ها) قبول دارند که دانشکده مکانیک یک سر و گردن از بقیه دانشکده‌ها بالاتر است. از استادها و آزمایشگاه‌ها بگیرید تا مسابقات و کلی کارهای علمی و تحقیقاتی. هر سال جام رباتیک برگزار می‌شود و خود بچه‌های امیرکبیر معمولا جام را مال خودشان می‌کنند. تازه کلی آزمایشگاه‌های رباتیک هست که با همکاری دانشکده مهندسی پزشکی ربات‌های جراح می‌سازند و هر سال کلی جایزه می‌برند.

هوا فضا

هوا فضا هم از آن دانشکده‌هاست که قطب است و تجهیزاتی دارد که بقیه دانشکده‌های هوافضا ندارند؛ مثل تونل هوا. در ضمن باید بگویم که اساتید برجسته‌ای هم دارد، یک نگاهی به سایت دانشکده‌شان بزنید دستگیرتان می‌شود. در کل اگر عشق هوافضایید حواس‌تان را جمع کنید.

مهندسی پزشکی

این رشته علاوه بر این‌که قطب است، تنها دانشکده بین دانشگاه‌های سراسری تهران است که کارشناسی دارد. سه گرایش دارد که بسیار شبیه به برق، مکانیک و مواد است با کلی واحدهای مشترک. این دانشکده در کنار برق، مکانیک، کامپیوتر و عمران در رنک اول رشته‌های دانشگاه هستند.

مهندسی نساجی

رشته‌ای است که معمولا بچه‌ها، زیاد به آن توجه ندارند. این دانشکده که قطب هم هست دارای سه گرایش تکنولوژی، شیمی و پوشاک در این دانشگاه است. باید خدمت دوستان عزیزی که فکر می‌کنند این رشته کلاس و آینده کاری خوبی ندارد عرض کنم که هاکوپیان سال‌هاست که اسپانسر این دانشکده است و بچه‌های فارغ‌التحصیلش را جذب می‌کند. در ضمن ساختمان نساجی هشت طبقه دارد که پر از کارگاه و آزمایشگاه است. در زمینه نیروی صنعتی بار آوردن، یکی از بهترین دانشکده‌هاست.

عمران

دانشکده عمران سال‌هاست که به رشد ساختمان‌هایش ادامه می‌دهد.  دانشکده کامپیوتر و IT همه‌ بچه‌‌های ریاضی و علوم کامپیوتر مترو سیستم حمل و نقل فیزیک اپتیک و لیزر نجوم، خلاصه همه بچه های خلاق را دور هم جمع کرده است. دانشگاه معمولا کارهای کامپیوتری دانشگاه را به دانشجویان کاربلد می‌سپارد که هم دانشجویان پولی دربیاورند و هم تجربه کاری مفیدی برای‌شان باشد.

معدن و مکانیک، دو رقیب قدیمی

هر سال که بساط دومینو در دانشگاه امیرکبیر بر پا می‌شود از همان ابتدا بچه‌های معدن دانشگاه تهران و مکانیک امیرکبیر به پر و پای هم می‌پیچند و علیه هم شعار می‌دهند. بعضی وقت‌ها آتش کل‌کل انقدر شعله می‌گیرد که حراست دانشگاه درگیر می‌شود. سودوکو هم که دیگر از آیین‌های امیرکبیر شده و از خیابان حافظ تا ولی‌عصر کشیده می‌شود و کل حیاط دانشگاه می‌شود جدول‌های سودوکو! بچه‌ها همه کف زمین می‌نشینند و می‌افتند به جان سودوکوها. عمرانی‌ها هم برای خودشان سرگرمی پل ماکارونی را دارند و از چند هفته به مسابقات مانده کارگاه‌های آموزشی آن را هم برپا می‌کنند. یک ویروس فراگیری به نام بازی پِس در دانشگاه امیرکبیر وجود دارد که همان فوتبال کامپیوتری است. این ویروس آن‌قدر پیشرفت کرده که حتی مسابقات دانشگاهی‌اش هم برگزار شود. خلاصه که از بازی و سرگرمی کم نمی‌گذارند این پلی‌تکنیکی‌ها!

دربی معدن و مهندسی پزشکی

اولین چیزی که معمولا چشم کسانی را که تازه وارد دانشگاه شده‌اند می‌گیرد، زمین چمن دانشگاه است. مسابقات لیگ دانشگاهی که شروع بشود آنجا می‌شود غوغا. قوی‌ترین دانشکده‌ها معدن و مهندسی پزشکی هستند که معمولا فینال‌شان برای بچه‌های دانشگاه از دربی استقلال-پرسپولیس حیاتی‌تر است. البته برای این‌که دل دخترها هم زیاد آب نشود مسابقات فوتسال هم برگزار می‌شود. اما این کجا و زمین چمن کجا! دانشگاه دو تا استخر دارد که یکی از آن‌ها داخل دانشگاه وارد شده و دانشجوها می‌توانند در این چهار سال تحصیل‌شان یک دلی از عزا دربیاورند. گروه کوه هم کژدار مریض برنامه‌های خوبی می‌گذارد که نیازی نیست نگران نداشتن وسایلش باشید، می‌توانید امانت بگیرید.

یک کنکور بده، دو تا مدرک ببر!

یکی از نقاط قوت امیرکبیر در برابر دانشگاه‌های دیگر که همیشه پزش را هم می‌دهند، این است که به دانشجویانی که در دانشگاه ممتاز هستند، یعنی معدل بالای 17 دارند، اجازه می‌دهد که به راحتی دو رشته را هم‌زمان بخوانند. یا اگر چشم‌شان رشته‌ دیگری را گرفت و رشته خودشان را نخواستند، تغییر رشته بدهند؛ حتی در بعضی رشته‌ها با معدل بالای 15. برای رشته‌هایی که نزدیک به هم هستند مثل مکانیک با هوافضا و مهندسی پزشکی یا مهندسی شیمی با پلیمر، یک دانشجو حتی می‌تواند با گذراندن کمتر از 200 واحد از دانشگاه با دوتا مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل شود (میانگین یک رشته 140 واحد است). و یک سوپرایز دیگر، اگر رشته‌ای دل‌تان بخواهد که در دانشگاه نباشد، می‌توانید با دانشگاه دیگر دورشته‌ای کنید که البته قوانین آن دانشگاه هم باید درنظر گرفته شود.

دیگر چه می‌خواهید؟ خلاصه یک دانشگاه همه‌چیز تمام است. برای این‌که بدانید برای هر رشته چقدر باید به خودتان زحمت بدهی جدول زیر را مطالعه کنید.