آیا شما هم تصور می کنید فرزندتان تیزهوش می باشد؟

آیا شما هم جزء آن دست از والدینی هستید که با گرفتن نمره 20 (عالی) فرزندتان آن‌ها را تیزهوش می‌نامید؟ به نظر شما این تصور درست است؟
 تیزهوشی و در حد استثنایی بودن و در بزرگسالی به نخبه تبدیل شدن ویژگی است که شاید تنها یک درصد از مردم یک جامعه این‌گونه باشند. اولین شرط تیزهوشی داشتن بهره هوشی (IQ) بالای ۱۳۰ است و در کنار بهره هوشی، قدرت خلاقانه، توانایی در استدلال و ابتکار را نیز باید لحاظ کرد.
در سنین پیش از مدرسه معمولا استفاده از خزانه لغات وسیع، مهارت کلامی و به کار بردن جملات کامل، علاقه در مشاهده دقیق و کنجکاوانه، علاقه‌مندی به کتاب، توجه به ساعت‌ها و تقویم‌ها در سنین کم، تمرکز روی موضوعاتی خاص، مهارت‌ فوق‌العاده در نقاشی، توجه و کشف رابطه علت و معلولی، رشد توانایی خواندن در سنین کودکی، توانایی رهبری جمع همسن و سال، مهارت‌های حرکتی و موارد دیگر از صفات بارز تیزهوشی محسوب می‌شود که البته شدت این معیارها با توجه به مکان و شرایط زندگی افراد متفاوت است. 
برخی از ویژگی‌های مشترکی که در کودکان تیزهوش دیده شده است عبارتند از:
1-  نسبت به یادگیری حریص‌اند و مفاهیم پیچیده و جزییات را به سرعت جذب می‌کنند.
2- اعتماد به نفس بالایی دارند.
3- دارای روحیه تعاون و همکاری بوده و مسوولیت‌پذیرهستند.
4- انضباط فردی دارند و به ارزش‌های اخلاقی و معنوی پایبند هستند.
5- قدرت استدلال دارند و دستورهای آمرانه را بدون بازنگری نمی‌پذیرند.
در زمان گذشته وقتی بچه‌ها دل و روده همه وسایل را در می‌آوردند و همه چیز را باز می‌کردند همه به آن‌ها می‌گفتند خرابکار، اما الان وقتی بچه‌ای این کارها را انجام می‌دهد می‌گویند باهوش است و مخترع می‌شود. البته این والدین بر این باورند که فرزندانی تیزهوش دارند. این تغییر نظر می‌تواند به خاطر تغییرات در مواردی نظیر نوع تغذیه، سطح آگاهی و در دسترس بودن ابزارهای ارتباطی باشد.
 این باور اشتباه است که هر طور شده از فرزندان خود، تیزهوش بسازید. در پی پرورش استعدادهای طبیعی او باشید. 
مهم این نیست که فرزندان ما تیزهوش باشند بلکه باید استعدادهای آنان متاثر از عوامل محیطی و امکاناتی که برایشان فراهم می‌کنیم، شکوفا شود.
فشار بیش از حد به آن‌ها ( کلاس‌های فوق برنامه، انواع منابع کمک آموزشی ) مساوی است با گرفتن فرصت بچه‌گی کردن، بازی کردن و لذت بردن از دوران طلایی زندگی.
ناگفته نماند که وجود تفاوت های فردی در میان بچه‌ها از نظر هوش، شخصیت، استعداد، پیشرفت تحصیلی و قدرت یادگیری مطالب و مواردی دیگر از مسایلی است که خانواده ها باید از آن غافل نشوند و توانایی‌ها و قابلیت‌های بچه‌های خود را بشناسند و از آن‌ها در حد توانش انتظار داشته باشند و همچنین مقایسه بچه‌های امروز با بچه‌های دیروز (خود پدر و مادرها ) کار مناسبی نیست.
روان شناسان بهره هوشی (IQ) را در بهترین حالت فقط عامل 20 درصد از موفقیت‌های زندگی می‌دانند، 80 درصد موفقیت‌ها به عوامل دیگر وابسته است و سرنوشت افراد در بسیاری از موارد در گرو توانایی و مهارت‌های دیگر است که این رسالت عظیم یعنی شناخت دقیق توانایی‌ها و استعدادها وظیفه پدر و مادرهاست که با ریزبینی و دقت در اعمال و رفتار فرزندان خود به رشد و پرورش آن‌ها کمک کنند. هوش انواع متفاوتی دارد که در افراد برخی از آنها بارز تر از افراد دیگر است.به طور مثال اگر فرزندتان خوب صحبت می‌کند و در جمع دوستان سخنگوی خوبی است و همچنین به کتاب خواندن علاقه زیادی دارد از هوش کلامی بالایی برخوردار است. بهترین هدیه‌ای که می‌توانید به او بدهید خریدن کتاب است چون کتاب خواندن، دیدن واژه ها شعر خواندن، داستان خواندن به پرورش هوش کلامی کمک می‌کند.
بعضی از بچه‌ها خیلی خوب به شکل ذهنی محاسبات ریاضی را انجام می‌دهند یا خوب می‌توانند تخمین بزنند. وقتی این مشخصات را در فرزند خود دیدید بدانید که او از هوش ریاضی بالایی برخوردار است. این دسته از دانش‌آموزان در دروس ریاضی و انتخاب رشته ریاضی موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد.
همچنین اگر فرزندی دارید که خوب آواز می‌خواند یا هنگام پخش موسیقی سریع عکس‌العمل نشان می‌دهد و علاقه زیادی به شنیدن آن دارد هوش موسیقایی خوبی دارد، حتما او را به یادگیری یک ساز تشویق کنید و امکانات آموزش آن را برایش فراهم کنید.
اگر فرزندتان با دیگران خوب ارتباط برقرار می‌کند و در کارها دوست دارد مدیریت کند و توانایی بالایی در مدیریت کارهای گروهی دارد از هوش اجتماعی بالایی بهره مند است. .برخی از افراد دیده می شود توانایی زیادی در فعالیت‌های حرکتی و جسمانی دارند که می توان گفت هوش جسمی و حرکتی بالایی دارند. این هوش را می‌توان با انجام بازی‌های جسمانی و کسب مهارت‌های ورزشی پرورش داد.